(بدان ای سالک راه خدا!) پیامبر گرامی اسلام در خصوص نابودی اعمال به ظاهر صالحه انسان می‌فرمایند: سه کس را پیش از همه نزد خدای تعالی حاضر سازند، مردی که قرآن کریم را حفظ کرده و شخصی را که در راه خدا کشته شده و کسی را که خداوند مالی به وی داده و او آن را بذل کرده باشد.
1- خداوند به مرد حافظ قرآن می‌فرماید: تو را توفیق دادم، قرآن آموختی. گوید: آری ای پروردگار من! خدا می‌فرماید: با آن چه کردی؟ عرضه دارد: پروردگارا! آن را در نماز قرائت و در نصف شبها تلاوت نمودم، خداوند می‌فرماید: چنین است، اما برای من نکردی بلکه نظر تو این بود که مردم بگویند، فلان کس قرآن می‌خواند، بر من برای تو امروز حقی نیست و مزد عمل تو همان مدح مردم بود.
2- پس صاحب مال را می فرماید: تو را مال بسیار دادم با آن چه کردی؟‌گوید: بارالها! نفقه دادم. خداوند می‌فرماید: آری ولی قصد تو آن بود که مردم بگویند، فلان مرد سخی است، تو را امروز نزد من نصیبی نباشد و پاداش تو همان ثنای مردم است.
3- شهید را خداوند می‌فرماید: قوت و شجاعت تو از من است. گوید:‌ آری و برای آن در راه تو جهاد کردم تا مرا کشتند. خداوند می‌فرماید: مقصود تو این نبود، بلکه هدف این بود که مردم بگویند تو مرد دلیر و شجاعی هستی، تو را بیش از آن نصیبی نیست. پس خداوند فرمان دهد، هر سه را به دوزخ برند. (1)
__________________
1- بحارالانوار، ج 72، ص 305