روزنامه انگلیسی گاردین  در نوشتاری با عنوان «سیاست جنسیتی در خط مشی هسته‌ای ایران» می‌نویسد: «حامیان برنامه هسته‌ای ایران در مورد انرژی اتمی کشورشان، به زبان محافظت از نجابت زنانه از بیگانگان متجاوز صحبت می‌کنند.»
در بخشی از این مقاله آمده است :«عزت، بخش جدایی ناپذیر بحث و جدل‌ها بر سر گفت‌ و گوهای هسته‌ای در داخل ایران است.»
  کارشناس ارشد رشته مطالعات بریتانیا از دانشگاه تهران در ادامه مقاله خود که با نگاه به موضوع هسته‌ای و ارزش‌های فرهنگی ملت ایران از زاویه‌ای فمینیستی به رشته تحریر درآمده نوشته است: «عزت و شرف، اکثراً در قالب اشاره به حوادث تاریخی شکل می‌پذیرند، وقایعی که شامل براندازی محمدمصدق در 1953 به رهبری آمریکا و انگلیس و حمایت غرب از صدام حسین در جنگ ایران و عراق می‌شود.
بعضی محافظه کاران حتی امتیاز دادن‌های هسته‌ای ایران به قدرت‌های جهانی را با پیمان تحقیرکننده 1828 ترکمانچای مقایسه کرده‌اند که طی آن این کشور بخشی از سرزمین شمالی خود را به روسیه تزاری واگذار کرد.
 قرار دادن پروژه هسته‌ای ایران در قالب ناموس، به شکل گیری رایحه‌ای از قداست و مصونیت در اطراف آن کمک می‌کند؛ بدین معنی که هرگونه برخورد حرمت شکن، متجاوزانه یا تملک آور با آن از سوی خارجی‌ها، می‌تواند برانگیزاننده پاسخی رادیکال و افراطی باشد.