تبعیض در حق روستائیان بیجاری چرا؟!(نامه وارده)
سد «تالوار» در بخش چنگ الماس از توابع شهرستان بیجار (استان کردستان) واقع شده که این سد در دهه هفتاد از سوی مرحوم دکتر حبیبی، معاون اول رئیس‌جمهور وقت کلنگ‌زنی شد و در همان ایام به مردم منطقه قول مساعد داده شد که 18 هزار هکتار از اراضی این منطقه تحت آبیاری این سد قرار خواهد گرفت.
با این وجود و متاسفانه بعد از بهره‌برداری سد، هیچ سهمیه‌ای برای کشاورزان منطقه که فاصله دورترین روستا با سد یاد شده، کمتر از 8 کیلومتر است در نظر گرفته نشد؛ با توجه به اینکه حوزه آبریز آن از هشتاد روستای بخش چنگ الماس کردستان و در حوزه استحفاظی این منطقه قرارداد؛ خساراتی که از قبیل احداث این سد وارد منطقه شده 13 روستای بخش چنگ الماس را با خود زیر آب برده و همین باعث سرگردانی و آوارگی سه هزار خانوار دامدار و باغدار و 12 هزار نفر بیکار شده است. حال آنکه می‌دانیم سیاست دولت‌های مختلف همواره به حمایت از روستائیان و تلاش در مسیر تقویت و اشتغال آن‌ها بوده است.
همچنین گفتنی است؛ 22 تپه باستانی که تمدن، تاریخ، هویت و شناسنامه منطقه است به زیر آب رفته، ضمن آنکه راه اصلی 30 روستا به شهر بیجار بسته شده و مسیر آن‌ها به شهرستان را 50 کیلومتر طولانی کرده و بهترین و مرغوب‌ترین اراضی منطقه زیر آب رفته است.
همچنین نباید از یاد برد که محیط زیست منطقه که برای گردشگری مناسب بود به این وسیله با چالش مواجهه شده است.
مجری این سد شرکت آب منطقه‌ای استان زنجان است، و استان‌های همدان و زنجان هر کدام با لوله دو هزار اینچی از این سد بهره‌برداری می‌کنند؛ و این در حالی است که مسئولان وزارت نیرو عنوان می‌کنند این خط قرمز ماست دو هزار اینچ باید به همدان و دو هزار اینچ برای زنجان! در این مهم سوالی که باقی مانده این است که پس سهم مردم منطقه کجا و کی و چگونه باید جبران شود؟!
در حالی که در شهرهای تابع استان همدان یک ساعت قطعی آب نیز وجود ندارد و تمامی اراضی اطراف آن‌ها به جهت عنایت خاص مسئولان از نعمت آب برخوردارند و باغداری در آن رونق دارد؛ اما متاسفانه به دو شهر «پیر تاج» و «بابارشانی» منطقه چنگ الماس با تانکر آبرسانی می‌شود؛ آب کشاورزی منطقه خدابنده استان زنجان با کیلومترها کانال‌کشی از این سد تامین می‌شود در حالی که تمام باغ‌های روستاهای مجاور سد، به علت خشکسالی‌های مداوم خشک شده‌اند.
با توجه به تاکید مقامات ارشد کشوری مبنی بر حضور مردم در منطقه و آباد کردن دشت‌های سرسبز؛ متاسفانه مسئولان آب منطقه استان‌های همجوار به نوعی با نگاه استانی خویش، مانع از بهره‌مندی روستاهای بیجار از نعمت آب شده‌اند.
یادمان نرود که انقلاب و نظام و جمهوری اسلامی ایران بر اساس عدالت محوری، عدم تبعیض و رسیدگی به پا برهنگان و مردم محروم و مستضعف شکل گرفته و مردم منطقه «چنگ الماس» که خود انقلابی، زجر کشیده‌اند و ده‌ها شهید فدای راه امام(ره) و انقلابشان کرده‌اند امروز تنها از مسئولان درخواست اجرای عدالت، جبران خسارات وارده و تقسیم علی السویه آب در بین سه استان دارند تا بخش کشاورزی این منطقه که عملا در حال نابودی است نجات پیدا کند و آب آشامیدنی مورد نیاز مصرف روزانه نیز به مردم منطقه اختصاص داده شود تا از دست تانکرهای آبرسانی و هزینه‌های گزاف آن خلاصی یابند.
یوسف شعبانعلی
با این وجود و متاسفانه بعد از بهره‌برداری سد، هیچ سهمیه‌ای برای کشاورزان منطقه که فاصله دورترین روستا با سد یاد شده، کمتر از 8 کیلومتر است در نظر گرفته نشد؛ با توجه به اینکه حوزه آبریز آن از هشتاد روستای بخش چنگ الماس کردستان و در حوزه استحفاظی این منطقه قرارداد؛ خساراتی که از قبیل احداث این سد وارد منطقه شده 13 روستای بخش چنگ الماس را با خود زیر آب برده و همین باعث سرگردانی و آوارگی سه هزار خانوار دامدار و باغدار و 12 هزار نفر بیکار شده است. حال آنکه می‌دانیم سیاست دولت‌های مختلف همواره به حمایت از روستائیان و تلاش در مسیر تقویت و اشتغال آن‌ها بوده است.
همچنین گفتنی است؛ 22 تپه باستانی که تمدن، تاریخ، هویت و شناسنامه منطقه است به زیر آب رفته، ضمن آنکه راه اصلی 30 روستا به شهر بیجار بسته شده و مسیر آن‌ها به شهرستان را 50 کیلومتر طولانی کرده و بهترین و مرغوب‌ترین اراضی منطقه زیر آب رفته است.
همچنین نباید از یاد برد که محیط زیست منطقه که برای گردشگری مناسب بود به این وسیله با چالش مواجهه شده است.
مجری این سد شرکت آب منطقه‌ای استان زنجان است، و استان‌های همدان و زنجان هر کدام با لوله دو هزار اینچی از این سد بهره‌برداری می‌کنند؛ و این در حالی است که مسئولان وزارت نیرو عنوان می‌کنند این خط قرمز ماست دو هزار اینچ باید به همدان و دو هزار اینچ برای زنجان! در این مهم سوالی که باقی مانده این است که پس سهم مردم منطقه کجا و کی و چگونه باید جبران شود؟!
در حالی که در شهرهای تابع استان همدان یک ساعت قطعی آب نیز وجود ندارد و تمامی اراضی اطراف آن‌ها به جهت عنایت خاص مسئولان از نعمت آب برخوردارند و باغداری در آن رونق دارد؛ اما متاسفانه به دو شهر «پیر تاج» و «بابارشانی» منطقه چنگ الماس با تانکر آبرسانی می‌شود؛ آب کشاورزی منطقه خدابنده استان زنجان با کیلومترها کانال‌کشی از این سد تامین می‌شود در حالی که تمام باغ‌های روستاهای مجاور سد، به علت خشکسالی‌های مداوم خشک شده‌اند.
با توجه به تاکید مقامات ارشد کشوری مبنی بر حضور مردم در منطقه و آباد کردن دشت‌های سرسبز؛ متاسفانه مسئولان آب منطقه استان‌های همجوار به نوعی با نگاه استانی خویش، مانع از بهره‌مندی روستاهای بیجار از نعمت آب شده‌اند.
یادمان نرود که انقلاب و نظام و جمهوری اسلامی ایران بر اساس عدالت محوری، عدم تبعیض و رسیدگی به پا برهنگان و مردم محروم و مستضعف شکل گرفته و مردم منطقه «چنگ الماس» که خود انقلابی، زجر کشیده‌اند و ده‌ها شهید فدای راه امام(ره) و انقلابشان کرده‌اند امروز تنها از مسئولان درخواست اجرای عدالت، جبران خسارات وارده و تقسیم علی السویه آب در بین سه استان دارند تا بخش کشاورزی این منطقه که عملا در حال نابودی است نجات پیدا کند و آب آشامیدنی مورد نیاز مصرف روزانه نیز به مردم منطقه اختصاص داده شود تا از دست تانکرهای آبرسانی و هزینه‌های گزاف آن خلاصی یابند.
یوسف شعبانعلی