شهید «علیرضا شهبازی»، در سال 1355 به دنیا آمد. رضا که بیشتر در مناسبت‌ها پا به مسجد گذاشته بود حالا پایگاه فعالیت‌های خود را آنجا قرار داده بود و هیئت‌های اهل بیت(ع) ماوای تثبیت قدم‌هایش بود و از مادر می‌خواست تا بعد از نماز برای شهادتش دعا کند.   او سال 1380 برای پیدا کردن پیکرهای مطهر شهدا وارد گروه تفحص شد و سرانجام در 26 آذر1380 در قتلگاه فکه به شهدا پیوست و در قطعه 27 گلزار شهدای بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد. در قطعه ۲۷ بهشت زهرا مادر«شهید» از تنها پسرش می‌گفت: «علیرضا را از امام رضا خواستم  و با توسل به  ایشان، صاحب پسر شدم. او عاشق شهادت بود و بچه که بود به من می‌گفت ای کاش مرا زودتر به دنیا آورده بودی تا می‌توانستم به جبهه بروم. از عشق بی‌وصف او به جبهه و شهادت و اینکه در دوران جنگ، به کمک پدرش که نجار است برای شهدا تابوت می‌ساخته.  هر هفته پنجشنبه‌ها از طلوع تا غروب در  کنار علیرضا هستم، حتی مسافرت طولانی نمی‌روم که بتوانم پنجشنبه‌ها خود را به بهشت زهرا برسانم. اگر می‌خواهید حال و هوای بهشت زهرا و آرامشی که شهدا دارند را درک کنید، صبح‌های زود به اینجا بیایید. صبح‌ها اینجا مثل بهشت است و انگار که شهدا زنده‌اند و با شما حرف می‌زنند.