روحانی که روز یکشنبه در مراسم گرامیداشت هفته محیط زیست سخنرانی می‌کرد، در بخشی از اظهاراتش ضمن ربط دادن رفع مشکل کم آبی به تحریم‌ها! گفت: «کسانی که (در دولت گذشته) تحریم را بر ما تحمیل کردند، ظلم بزرگی به ملت کردند، زیرا تحریم ظالمانه به مثابه بیماری می‌ماند که در صورت ادامه می‌تواند لطماتی به دنبال داشته باشد و برخی در آغاز معنای تحریم را نمی‌دانستند.» به گزارش رجانیوز این اظهارات در حالی توسط رئیس جمهور محترم بیان شد که ظاهراً ایشان هنوز بعد از سالها حضور در عرصه سیاسی کشور اطلاع دقیقی ندارد مسبب اصلی وضع تحریم‌های کنونی علیه ملت نظام استکبار و در رأس آن آمریکاست که بدون هیچ منطق و دلیل مشخصی، هر گاه تصمیم به فشار علیه مردم ایران گرفته است، تحریم‌های یک جانبه و چند جانبه‌ای را وضع کرده است و اساساً اگر قرار باشد برای تحمیل تحریم‌ها به کشور به دنبال عامل داخلی باشیم، قبل از هر چیز باید به سراغ مردمی رفت که در بهمن 1357 با رهبری امام خمینی(ره) انقلاب اسلامی را رقم زدند و بعد از آن آمریکا به دلیل کوتاه شدن دست خود از منابع ایران، تحریم‌های ظالمانه و غیرقانونی خود علیه مردم کشورمان را آغاز کرد.
رجانیوز می‌افزاید: متأسفانه ادبیات آقای روحانی در این سخنرانی آن‌قدر به دور از جایگاه رئیس جمهور نظام اسلامی است که هر انسان منصفی را به تحیر وا می‌دارد که چرا باید عالی‌ترین مقام اجرایی کشور آن هم بعد از سالها حضور در عرصه‌های مدیریتی ارشد نظام جمهوری اسلامی، تا این حد به افکار عمومی آدرس غلط دهد و با جستجو برای یافتن مقصر تحریم‌ها در دولت‌های گذشته، سعی کند ناکارآمدی دولت خود برای اداره کشور را توجیه کند؟ آیا واقعاً رئیس جمهور محترم اطلاع ندارد که تحریم‌های ظالمانه علیه کشور از همان سالهای اول انقلاب آغاز شد و طی سه دهه گذشته به دلیل غیر منطقی بودن آمریکا، تشدید شده است؟ و از آن مهم‌تر آیا در دو سال گذشته که بارها و بارها وزیر امور خارجه ایران و آمریکا با یکدیگر گفت‌وگو کرده‌اند، روند تحریم‌ها علیه کشورمان متوقف شده یا برخلاف توافق ژنو افزایش هم پیدا کرده است؟
براساس کتاب خاطرات هسته‌ای آقای روحانی، علت اصلی ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت نه عملکرد دولت گذشته است و نه دولت اصلاحات، بلکه بی‌منطقی و بهانه‌گیری طرف غربی بوده است. هر چند اگر قرار باشد به سبک حامیان دولت برای این کار مقصری پیدا شود، می‌توان این موضوع را هم به عملکرد تیم مذاکره کننده زمان اصلاحات ارجاع داد که بگونه‌ای عمل کردند که بسترسازی لازم برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت انجام گرفت. در این باره روحانی در کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای» می‌نویسد: «اروپا در مذاکرات تهران تعهد کرده بود تا زمانی که فعالیت نطنز آغاز نشده است، از ارجاع پرونده هسته‌ای به شورای امنیت جلوگیری کند ولی در بهمن 1384 در شرایطی پرونده هسته‌ای به شورای امنیت ارجاع شد که نطنز در تعلیق بود بنابراین اروپا تعهد خود را نقض کرده بود.» (ص 599)
روحانی در قسمت دیگری از این کتاب نیز می‌نویسد: «در دولت نهم هم تعلیق نطنز هشت ماه ادامه یافت و حتی اگر شورای حکام به دلیل راه‌اندازی یو‌سی‌اف اصفهان، پرونده را به شورای امنیت ارجاع نمی‌داد و پرونده در آژانس می‌ماند بی‌تردید نطنز به آن زودی راه‌اندازی نمی‌شد و مسیر مذاکرات ادامه می‌یافت. راه‌اندازی نطنز در واقع پاسخ به اقدام غیرمنطقی شورای حکام آژانس بود... اساساً دولت نهم در هیچ موردی تعلیق را به انتخاب خود نشکست، تعلیق اصفهان که در دولت هشتم شکسته شد و تعلیق نطنز هم به دلیل ارجاع پرونده به شورای امنیت شکسته شد.» ص 611
معنای ساده این بخش از خاطرات آقای روحانی این است که ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل ربطی به احمدی‌نژاد یا لاریجانی یا جلیلی نداشت، بلکه ما تعهداتی به سه کشور اروپایی داده بودیم که آنها تعهداتشان را نقض کردند و بدون هیچ منطق و دلیلی، پرونده ایران را در سال 84 به شورای امنیت بردند.