شهید «محمودرضا عندالله» 23 خرداد 1344 در  تهران دیده به جهان گشود. از سال  62 تا زمان شهادت  بنیانگذار انقلاب فرهنگی در منطقه نظام آباد، مسئولیت پایگاه‌های تابستانی، انجمن فرهنگی مسجد و مربی پرورشی مقاطع ابتدایی و راهنمایی بود. در آن دوره و با کمترین امکانات  خلاق  و نوآور بود. در حوزه‌های هنرهای تجسمی، موسیقی و نمایش کارهای بی‌نظیری کرد. تعداد زیادی از شاگردانش به شهادت رسیدند و آنهایی که ماندند اکثرا افرادی هستند که در مشاغل فرهنگی و مهم در حال خدمتند.   گزیده‌ای از دل‌نوشته‌های شهید «عندالله»: سبکبالانی چون شهدا بودند که پرواز کردن را به شما می‌آموزند و لکن وظیفه شماست  قبل از پرواز و قبل از هجرت بیاموزید پرواز را. بدانید امروز دشمن از آموزش‌های شما می هراسد. می‌ترسد که نوجوانان جذب مسجد شوند. آخر می‌دانید اگر کسی مسجدی شود مانند آهن آبدیده می‌شود.
مولا! شاهد باش من عاشق امام هستم. من هیچ نهادی را به اندازه بسیج دوست ندارم. بسیج معبد عاشقان‌الله است. بسیج میدان وصل و جهاد و مبارزه در راه رسیدن به معشوق است. بسیجی‌ها انقلاب را بیمه کردند.  بسیجی‌ها را دعا کنیم که ما مدیون بسیجی‌ها هستیم.  شهید عندالله اول بهمن ماه 66 در عملیات بیت‌‌المقدس 2 درمنطقه ماووت به فیض رفیع شهادت نائل آمد.