چه کسی از حقوق بشر زنان، در زندان‌های آمریکا دفاع می‌کند؟!
سمیرا خطیب‌زاده
هر از چندگاهی سر و صدای حقوق بشرشان بلند می‌شود و گوش فلک را پر می‌کند. «حقوق بشر»، موضوعی که همیشه دستاویزی برای قدرت‌های بزرگ بوده و هست تا به اهداف سلطه‌گرانه خویش دست یابند و در این میان کشورهای هدف را تحت فشار رسانه‌ای و عملیات روانی قرار دهند. این بار هم گویا سوژه نخ‌نمای «وضعیت زنان در زندان‌های ایران» کلید خورد، آن هم به بهانه وضعیت فردی به نام نرگس محمدی در زندان.
این رسانه‌ها سال‌هاست که بلافاصله پس از هر دستگیری و بازداشت عناصر داخلی خود به صورت زنجیره‌ای، خبر از بیماری یا عدم رسیدگی پزشکی به فرد بازداشت شده را روی خط خود برده و از این سناریوی تکراری نهایت بهره را می‌برند! و اندکی بعد کذب این ادعاها تشت رسوایی مدعیان را از بام به زیر می‌افکند.
هرچند این هیاهو و جوسازی رسانه‌های بیگانه دیگر برای مردم ایران عادی شده و این شیوه مظلوم‌نمایی و انتساب دادن تهمت و افتراء به نظام جمهوری اسلامی دیگر برای مردم ما رو شده است.
اما جای یک سؤال اساسی و مهم در این میان خالی است. به راستی آمریکا که تا این حد برای وضعیت زنان زندانی ایرانی سینه‌‌چاک می‌کند، آیا پیگیر وضعیت زنان زندانی کشور خویش نیز می‌باشد؟! آیا زنان در زندان‌های آمریکایی و اروپایی در شرایط ایده‌آل و مطلوبند؟!
طنز تلخ تاریخ آن است که دولت آمریکا که هر از چند گاهی بر خود لازم می‌داند با انتشار گزارشی یا خبری، وضعیت زنان در زندان‌های ایران را بررسی کند هرگز تصویری روشن از وضعیت نابهنجار و اسفناک زنان در زندان‌های آمریکا را گزارش نمی‌دهد!!
در سال‌های اخیر، تعداد زنان زندانی در زندان‌های آمریکا رشد چشم‌گیری داشته و از سال 1995 تاکنون، تعداد زنان زندانی در آمریکا، رشدی 4/6 درصدی داشته است و 7٪ زندانیان آمریکا را زنان تشکیل می‌دهند. رفتار آمریکایی‌ها با زنان در زندان‌های خود به حدی فاجعه‌بار بوده است که کمیته ضدشکنجه سازمان ملل طی گزارشی اعلام کرد که نحوه رفتار با زنان زندانی آمریکا فورا باید اصلاح گردد.در این گزارش آمده است زندان‌های ویژه زنان آمریکا با شلوغی بیش از حد، مشکلات بهداشتی و درمانی و اذیت و آزار بیشتری روبه‌رو شده‌اند. به علاوه، وجود مشکلاتی نظیر سوءاستفاده‌های مختلف جنسی توسط زندانبانان، تبعیض نژادی، استفاده از غل و زنجیر، سرقت وسایل زندانیان، افزایش تعداد زندانیان ناقل ویروس ایدز و رواج همجنس‌بازی، زندان‌های زنان ایالات متحده را به یکی از مخوف‌ترین و وحشتناک‌ترین مراکز نگهداری زندانیان تبدیل نموده است.
همچنین سازمان عفو بین‌الملل که از گذشته به عنوان سازمانی که سوءرفتارهای موجود در زندان‌های داخلی آمریکا را نادیده می‌گیرد، شناخته می شود، گزارش محتاطانه‌ای را هم‌زمان با روز بین‌المللی زنان منتشر کرد. در این گزارش‌ها، بیش از 1000 مورد سوءاستفاده جنسی از زنان زندانی آمریکایی توسط زندانبانان آنها ثبت شده است. زندانبانان مرد بدون هیچ‌گونه دلیلی و در حالتی که ممکن بود شما مشغول تعویض لباس و یا استحمام باشید، به سلول وارد می‌شوند. همچنین بازرسی‌های روزانه بدنی توسط آن مردان، ضربات روحی شدید به زندانیان زن وارد می‌نمود. در مجموع، زندانیان زن به دلیل این فشارهای روحی و جسمی، به ویژه بازرسی‌های بدنی، در پایان روز، درمانده و سرخورده شده و با فشارهای عصبی روبه‌رو می‌گردند.
موسسه تربیتی و اصلاحی نیویورک نیز با انتشار گزارشی 233 صفحه‌ای به بررسی وضعیت نابسامان و نقض گسترده حقوق زنان به ویژه زنان باردار در زندان‌های نیویورک پرداخته است. در این زندان زنان، سربازان به اصطلاح آموزش‌دیده، تصمیم می‌گیرند که آیا شما نیاز به مراجعه به پزشک دارید یا خیر؟ گروه تحقیق این زندان، پس از مرگ 17 زن و انجام تحقیقات لازم چنین نتیجه گرفت که ناکافی بودن امکانات پزشکی و بهداشتی و عدم توجه به این افراد، موجبات مرگ این هفده زن را فراهم آورده است. همچنین زنان زندانی باردار نیز تنها چند ساعت قبل از وضع حمل به بیمارستان برده شده و بلافاصله باید بدون نوزاد خود به زندان برگردند.
طبق این گزارش، در برخی موارد به طور پنهانی به زنان باردار پیشنهاد سقط‌جنین داده می‌شود تا مسئولان زندان خود را از ارائه اندک خدمات بارداری که ارائه می‌دهند، خلاص کنند. بر همین اساس، از هر 9 زن حامله در زندان‌های ایالت نیویورک هر سال چهار زن سقط‌جنین می‌کنند. یکی از بخش‌های بسیار اسفناک، نگران‌کننده و تاریک این گزارش که به نظر می‌رسد نوعی نسل‌کشی نیز باشد، عقیم نمودن زنان زندانی سیاهپوست و لاتین می‌باشد.
آمریکا تاریخچه‌ای سیاه و وحشتناک در عقیم نمودن زنان فقیر و سیاهپوست دارد. عقیم نمودن زنان، برنامه‌ای بود که تحت عنوان «اصلاح نژادی» شناخته می‌شد و تحت این برنامه در دهه‌های 1920 و 1930، بسیاری از زنان بومی و سیاهپوست در آمریکا به اجبار عقیم شدند. براساس این گزارش، بین سال‌های 2006 تا 2010 حدود 150 زن صرفا در زندان‌های نیویورک عقیم شده‌اند؛ که اکثر آنان سیاهپوست و آمریکای لاتین تبار هستند.پزشکان مقیم زندان‌ها و یا کلینیک‌ها، برخی از زنان را به اجبار و عدم رضایت قبلی عقیم کرده‌اند و پیش از این کار نیز آنان را وادار به امضاء نمودن فرم‌هایی می‌نمودند که در آن رضایت شخص آنان از عقیم‌شدن اعلام شده است. این کار هم برخلاف قوانین داخلی آمریکا و هم بر خلاف قوانین بین‌المللی می‌باشد.
حال خود قضاوت کنید وضعیت زنان در زندان‌های ایران بهتر است یا در آمریکا؟!
هر از چندگاهی سر و صدای حقوق بشرشان بلند می‌شود و گوش فلک را پر می‌کند. «حقوق بشر»، موضوعی که همیشه دستاویزی برای قدرت‌های بزرگ بوده و هست تا به اهداف سلطه‌گرانه خویش دست یابند و در این میان کشورهای هدف را تحت فشار رسانه‌ای و عملیات روانی قرار دهند. این بار هم گویا سوژه نخ‌نمای «وضعیت زنان در زندان‌های ایران» کلید خورد، آن هم به بهانه وضعیت فردی به نام نرگس محمدی در زندان.
این رسانه‌ها سال‌هاست که بلافاصله پس از هر دستگیری و بازداشت عناصر داخلی خود به صورت زنجیره‌ای، خبر از بیماری یا عدم رسیدگی پزشکی به فرد بازداشت شده را روی خط خود برده و از این سناریوی تکراری نهایت بهره را می‌برند! و اندکی بعد کذب این ادعاها تشت رسوایی مدعیان را از بام به زیر می‌افکند.
هرچند این هیاهو و جوسازی رسانه‌های بیگانه دیگر برای مردم ایران عادی شده و این شیوه مظلوم‌نمایی و انتساب دادن تهمت و افتراء به نظام جمهوری اسلامی دیگر برای مردم ما رو شده است.
اما جای یک سؤال اساسی و مهم در این میان خالی است. به راستی آمریکا که تا این حد برای وضعیت زنان زندانی ایرانی سینه‌‌چاک می‌کند، آیا پیگیر وضعیت زنان زندانی کشور خویش نیز می‌باشد؟! آیا زنان در زندان‌های آمریکایی و اروپایی در شرایط ایده‌آل و مطلوبند؟!
طنز تلخ تاریخ آن است که دولت آمریکا که هر از چند گاهی بر خود لازم می‌داند با انتشار گزارشی یا خبری، وضعیت زنان در زندان‌های ایران را بررسی کند هرگز تصویری روشن از وضعیت نابهنجار و اسفناک زنان در زندان‌های آمریکا را گزارش نمی‌دهد!!
در سال‌های اخیر، تعداد زنان زندانی در زندان‌های آمریکا رشد چشم‌گیری داشته و از سال 1995 تاکنون، تعداد زنان زندانی در آمریکا، رشدی 4/6 درصدی داشته است و 7٪ زندانیان آمریکا را زنان تشکیل می‌دهند. رفتار آمریکایی‌ها با زنان در زندان‌های خود به حدی فاجعه‌بار بوده است که کمیته ضدشکنجه سازمان ملل طی گزارشی اعلام کرد که نحوه رفتار با زنان زندانی آمریکا فورا باید اصلاح گردد.در این گزارش آمده است زندان‌های ویژه زنان آمریکا با شلوغی بیش از حد، مشکلات بهداشتی و درمانی و اذیت و آزار بیشتری روبه‌رو شده‌اند. به علاوه، وجود مشکلاتی نظیر سوءاستفاده‌های مختلف جنسی توسط زندانبانان، تبعیض نژادی، استفاده از غل و زنجیر، سرقت وسایل زندانیان، افزایش تعداد زندانیان ناقل ویروس ایدز و رواج همجنس‌بازی، زندان‌های زنان ایالات متحده را به یکی از مخوف‌ترین و وحشتناک‌ترین مراکز نگهداری زندانیان تبدیل نموده است.
همچنین سازمان عفو بین‌الملل که از گذشته به عنوان سازمانی که سوءرفتارهای موجود در زندان‌های داخلی آمریکا را نادیده می‌گیرد، شناخته می شود، گزارش محتاطانه‌ای را هم‌زمان با روز بین‌المللی زنان منتشر کرد. در این گزارش‌ها، بیش از 1000 مورد سوءاستفاده جنسی از زنان زندانی آمریکایی توسط زندانبانان آنها ثبت شده است. زندانبانان مرد بدون هیچ‌گونه دلیلی و در حالتی که ممکن بود شما مشغول تعویض لباس و یا استحمام باشید، به سلول وارد می‌شوند. همچنین بازرسی‌های روزانه بدنی توسط آن مردان، ضربات روحی شدید به زندانیان زن وارد می‌نمود. در مجموع، زندانیان زن به دلیل این فشارهای روحی و جسمی، به ویژه بازرسی‌های بدنی، در پایان روز، درمانده و سرخورده شده و با فشارهای عصبی روبه‌رو می‌گردند.
موسسه تربیتی و اصلاحی نیویورک نیز با انتشار گزارشی 233 صفحه‌ای به بررسی وضعیت نابسامان و نقض گسترده حقوق زنان به ویژه زنان باردار در زندان‌های نیویورک پرداخته است. در این زندان زنان، سربازان به اصطلاح آموزش‌دیده، تصمیم می‌گیرند که آیا شما نیاز به مراجعه به پزشک دارید یا خیر؟ گروه تحقیق این زندان، پس از مرگ 17 زن و انجام تحقیقات لازم چنین نتیجه گرفت که ناکافی بودن امکانات پزشکی و بهداشتی و عدم توجه به این افراد، موجبات مرگ این هفده زن را فراهم آورده است. همچنین زنان زندانی باردار نیز تنها چند ساعت قبل از وضع حمل به بیمارستان برده شده و بلافاصله باید بدون نوزاد خود به زندان برگردند.
طبق این گزارش، در برخی موارد به طور پنهانی به زنان باردار پیشنهاد سقط‌جنین داده می‌شود تا مسئولان زندان خود را از ارائه اندک خدمات بارداری که ارائه می‌دهند، خلاص کنند. بر همین اساس، از هر 9 زن حامله در زندان‌های ایالت نیویورک هر سال چهار زن سقط‌جنین می‌کنند. یکی از بخش‌های بسیار اسفناک، نگران‌کننده و تاریک این گزارش که به نظر می‌رسد نوعی نسل‌کشی نیز باشد، عقیم نمودن زنان زندانی سیاهپوست و لاتین می‌باشد.
آمریکا تاریخچه‌ای سیاه و وحشتناک در عقیم نمودن زنان فقیر و سیاهپوست دارد. عقیم نمودن زنان، برنامه‌ای بود که تحت عنوان «اصلاح نژادی» شناخته می‌شد و تحت این برنامه در دهه‌های 1920 و 1930، بسیاری از زنان بومی و سیاهپوست در آمریکا به اجبار عقیم شدند. براساس این گزارش، بین سال‌های 2006 تا 2010 حدود 150 زن صرفا در زندان‌های نیویورک عقیم شده‌اند؛ که اکثر آنان سیاهپوست و آمریکای لاتین تبار هستند.پزشکان مقیم زندان‌ها و یا کلینیک‌ها، برخی از زنان را به اجبار و عدم رضایت قبلی عقیم کرده‌اند و پیش از این کار نیز آنان را وادار به امضاء نمودن فرم‌هایی می‌نمودند که در آن رضایت شخص آنان از عقیم‌شدن اعلام شده است. این کار هم برخلاف قوانین داخلی آمریکا و هم بر خلاف قوانین بین‌المللی می‌باشد.
حال خود قضاوت کنید وضعیت زنان در زندان‌های ایران بهتر است یا در آمریکا؟!