کار کرد ها و فواید دعا
برای دعا و نیایش کارکردهایی است. به مهمترین آنها در اینجا اشاره می شود:
نشانه عبودیت: کسی که دعا می کند نشان می دهد که اهل عبودیت است؛ خداوند می فرماید: وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ؛ و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم. در حقيقت، كسانى كه از پرستش من كبر مىورزند به زودى خوار در دوزخ درمىآيند».
نشانه عدم استکبار: همچنین از آیه به دست می آید که شخص با این کارش می خواهد بگوید نه تنها کبری ندارد بلکه در مقام عمل نیز اهل استکبار نیست.
نشانه پذیرش هویت فقری: دعا نشان می دهد که شخص به فقر هویتی و وجودی و ذاتی خویش اقرار دارد و همه چیز را از خدای غنی حمید می خواهد تا او را بی نیاز کند.(فاطر، آیه 15).
براساس آموزه های قرآنی و از جمله همین آیه دعای مومن مخلص و غیر مستکبر مستجاب می شود(اعراف، آیه 29؛ یونس، آیه 22) و تنها کافر است که به سبب آنکه تیری در گمراهی می‌اندازد در گمراهی می رود و گم می شود.(رعد، آیه 4؛ غافر، ایه 50)
پس دعا برای نیایشگر مومن و مخلص فوایدی دارد؛ زیرا خداوند دعایش را اجابت می کند و دعایش مستجاب است؛ اما ممکن است گفته شود، چگونه مستجاب بوده ولی اثر آن را نمی‌بینیم. اولا باید گفت: بهترین دعا آن است که از خدا خیر و حسنه و صلاح خودمان را بخواهیم نه چیزی خاص که به ظاهر نعمت است ؛ زیرا ممکن است مصلحت ما نباشد و اگر خواستیم باید توجه داشته باشیم که در این صورت اجابت می شود ولی دعای مستجاب چند نوع است:
اگر مصلحت و خیر ما نبود، به جای آن ، گناه و بدی از ما بخشیده می شود؛
اگر مصلحت نبود، خیر و حسنه ای به ما داده می شود؛
اگر مصلحت نبود، در آخرت به ما داده می شود.
از همین رو در روایات آمده وقتی دعا کردید دست خویش را به صورت بمالید که این دست همیشه پر بر می گردد و هرگز خالی نیست؛ یعنی به نحو قضيه «سالبه کليه» هيچ صاحب دعايي نيست که با دست خالي برگردد؛ چون اگر همان خواسته ما مصلحت بود همان را دادند ؛ و اگر آن مصلحت نبود، سيئه‌اي از سيئات انسان را بخشيدند و اگر سيئه‌اي نیز نداشتيم، حسنه‌اي بر حسنات ما افزوده شده است؛ یا آنکه برای آخرت ما ذخیره شده است.( کافی ج2، ص 490 و 491).
نشانه عبودیت: کسی که دعا می کند نشان می دهد که اهل عبودیت است؛ خداوند می فرماید: وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ؛ و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم. در حقيقت، كسانى كه از پرستش من كبر مىورزند به زودى خوار در دوزخ درمىآيند».
نشانه عدم استکبار: همچنین از آیه به دست می آید که شخص با این کارش می خواهد بگوید نه تنها کبری ندارد بلکه در مقام عمل نیز اهل استکبار نیست.
نشانه پذیرش هویت فقری: دعا نشان می دهد که شخص به فقر هویتی و وجودی و ذاتی خویش اقرار دارد و همه چیز را از خدای غنی حمید می خواهد تا او را بی نیاز کند.(فاطر، آیه 15).
براساس آموزه های قرآنی و از جمله همین آیه دعای مومن مخلص و غیر مستکبر مستجاب می شود(اعراف، آیه 29؛ یونس، آیه 22) و تنها کافر است که به سبب آنکه تیری در گمراهی می‌اندازد در گمراهی می رود و گم می شود.(رعد، آیه 4؛ غافر، ایه 50)
پس دعا برای نیایشگر مومن و مخلص فوایدی دارد؛ زیرا خداوند دعایش را اجابت می کند و دعایش مستجاب است؛ اما ممکن است گفته شود، چگونه مستجاب بوده ولی اثر آن را نمی‌بینیم. اولا باید گفت: بهترین دعا آن است که از خدا خیر و حسنه و صلاح خودمان را بخواهیم نه چیزی خاص که به ظاهر نعمت است ؛ زیرا ممکن است مصلحت ما نباشد و اگر خواستیم باید توجه داشته باشیم که در این صورت اجابت می شود ولی دعای مستجاب چند نوع است:
اگر مصلحت و خیر ما نبود، به جای آن ، گناه و بدی از ما بخشیده می شود؛
اگر مصلحت نبود، خیر و حسنه ای به ما داده می شود؛
اگر مصلحت نبود، در آخرت به ما داده می شود.
از همین رو در روایات آمده وقتی دعا کردید دست خویش را به صورت بمالید که این دست همیشه پر بر می گردد و هرگز خالی نیست؛ یعنی به نحو قضيه «سالبه کليه» هيچ صاحب دعايي نيست که با دست خالي برگردد؛ چون اگر همان خواسته ما مصلحت بود همان را دادند ؛ و اگر آن مصلحت نبود، سيئه‌اي از سيئات انسان را بخشيدند و اگر سيئه‌اي نیز نداشتيم، حسنه‌اي بر حسنات ما افزوده شده است؛ یا آنکه برای آخرت ما ذخیره شده است.( کافی ج2، ص 490 و 491).