خاطرهای از رئیس ستاد کاخ سفید
حیلهگری آمریکا در اتخاذ مواضع چند پهلو سابقهدار است
در حالی که مقامات آمریکایی سعی دارند تفسیری یک جانبه و دلخواه خود از توافق موقت هستهای ارائه کنند، نگاهی به گذشته نشان میدهد اتخاذ مواضع چند پهلو از سوی آنها سابقهدار است.
در حالی که مقامات آمریکایی سعی دارند تفسیری یک جانبه و دلخواه خود از توافق موقت هستهای ارائه کنند، نگاهی به گذشته نشان میدهد اتخاذ مواضع چند پهلو از سوی آنها سابقهدار است.
طرف غربی بویژه آمریکاییها برخلاف برداشت طرف ایرانی مدعی شدند توافقنامه ژنو حق غنیسازی را برای جمهوری اسلامی به رسمیت نشناخته است.
آنان اکنون به صراحت ادعا میکنند که در پایان اجرای توافقنامه، ایران باید تمام تأسیسات هستهای خود را برچیند. حال آنکه وزیر امور خارجه کشورمان میگوید یک کلمه حتی شبیه واژه «برچیدن» در توافقنامه وجود ندارد.
به گزارش پایگاه خبری جهان نیوز، به نظر میرسد آمریکاییها ید طولایی در بکارگیری واژههای چند پهلو برای رسیدن به اهداف زورگویانه خود دارند.
نمونه بارز این واقعیت را میتوان در کتاب ارزشمند «بحران»، خاطرات «همیلتون جردن» (رئیس ستاد کاخ سفید) از سال آخر ریاست جمهوری کارتر و بحران گروگانگیری سفارت آمریکا در ایران سراغ گرفت.
خاطرات جردن رسیده به 26 بهمن 1358 (15 فوریه 1980)؛ به آن جا که قرار است کارتر برای اقناع مردم آمریکا بیانیهای بخواند؛ اما مشکل این است که بیانیه باید هم طوری تنظیم شود که برداشت مردم آمریکا از کلمات، برداشتی شامل قاطعیت دولت، حمایت بیدریغش از گروگانها و تنفرش از گروگانگیرها باشد و هم به موقعیتی که تصور میکنند توسط وکیل فرانسوی ایران و قطبزاده برای همکاری با رئیس سازمان ملل (کورت والدهایم) ایجاد شده، لطمه نخورد.
همیلتون در صفحه 204 کتاب خود، درباره پیشنهادش به رئیس جمهور وقت آمریکا مینویسد:
در نشست صبحانه وزارت امور خارجه، سای گزارش داد که والدهایم در حال پیگیری کارهای مربوط به کمیسیون است. از میان پنج نفری که از آنها برای تشکیل کمیسیون دعوت شده بود، چهار نفر قول همکاری داده بودند و تنها یک نفر این پیشنهاد را نپذیرفته بود. در مورد پیدا کردن نفر پنجم به بحث پرداختیم و یک بار دیگر نیز سناریو را مرور کردیم. رئیس جمهور گفت: فکر میکنم در مراحل پایانی کار با مشکلاتی روبرو میشویم. پیدا کردن کلمات مناسبی که هم مردم آمریکا را خوشحال کند و هم آن حس پیروزی را بدهد دشوار است.
من خاطر نشان کردم که؛ سر و کار ما افتاده است با سه زبان انگلیسی، فرانسوی و فارسی. ما میتوانیم یک کلمه انگلیسی را انتخاب کنیم که مترادف فرانسوی از آن کمی ضعیفتر باشد و کلمه فارسی دیگر خیلی از آن دور باشد. باید بچسبیم به کلمه انگلیسی خودمان و به آنها اجازه بدهیم که از معادل فارسی آن هر چیزی را که دوست داشتند، برداشت کنند.
طرف غربی بویژه آمریکاییها برخلاف برداشت طرف ایرانی مدعی شدند توافقنامه ژنو حق غنیسازی را برای جمهوری اسلامی به رسمیت نشناخته است.
آنان اکنون به صراحت ادعا میکنند که در پایان اجرای توافقنامه، ایران باید تمام تأسیسات هستهای خود را برچیند. حال آنکه وزیر امور خارجه کشورمان میگوید یک کلمه حتی شبیه واژه «برچیدن» در توافقنامه وجود ندارد.
به گزارش پایگاه خبری جهان نیوز، به نظر میرسد آمریکاییها ید طولایی در بکارگیری واژههای چند پهلو برای رسیدن به اهداف زورگویانه خود دارند.
نمونه بارز این واقعیت را میتوان در کتاب ارزشمند «بحران»، خاطرات «همیلتون جردن» (رئیس ستاد کاخ سفید) از سال آخر ریاست جمهوری کارتر و بحران گروگانگیری سفارت آمریکا در ایران سراغ گرفت.
خاطرات جردن رسیده به 26 بهمن 1358 (15 فوریه 1980)؛ به آن جا که قرار است کارتر برای اقناع مردم آمریکا بیانیهای بخواند؛ اما مشکل این است که بیانیه باید هم طوری تنظیم شود که برداشت مردم آمریکا از کلمات، برداشتی شامل قاطعیت دولت، حمایت بیدریغش از گروگانها و تنفرش از گروگانگیرها باشد و هم به موقعیتی که تصور میکنند توسط وکیل فرانسوی ایران و قطبزاده برای همکاری با رئیس سازمان ملل (کورت والدهایم) ایجاد شده، لطمه نخورد.
همیلتون در صفحه 204 کتاب خود، درباره پیشنهادش به رئیس جمهور وقت آمریکا مینویسد:
در نشست صبحانه وزارت امور خارجه، سای گزارش داد که والدهایم در حال پیگیری کارهای مربوط به کمیسیون است. از میان پنج نفری که از آنها برای تشکیل کمیسیون دعوت شده بود، چهار نفر قول همکاری داده بودند و تنها یک نفر این پیشنهاد را نپذیرفته بود. در مورد پیدا کردن نفر پنجم به بحث پرداختیم و یک بار دیگر نیز سناریو را مرور کردیم. رئیس جمهور گفت: فکر میکنم در مراحل پایانی کار با مشکلاتی روبرو میشویم. پیدا کردن کلمات مناسبی که هم مردم آمریکا را خوشحال کند و هم آن حس پیروزی را بدهد دشوار است.
من خاطر نشان کردم که؛ سر و کار ما افتاده است با سه زبان انگلیسی، فرانسوی و فارسی. ما میتوانیم یک کلمه انگلیسی را انتخاب کنیم که مترادف فرانسوی از آن کمی ضعیفتر باشد و کلمه فارسی دیگر خیلی از آن دور باشد. باید بچسبیم به کلمه انگلیسی خودمان و به آنها اجازه بدهیم که از معادل فارسی آن هر چیزی را که دوست داشتند، برداشت کنند.