عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه‌های رأی‌الیوم و القدس العربی در تحلیلی نوشت: ایران به زودی به «مهره‌چین» جهان عرب تبدیل خواهد شد، بنابراین به نفع عرب‌هاست که مانند آمریکا، ایران را به عنوان قدرت منطقه‌ای به رسمیت بشناسند و در برابر آن کرنش کنند.
به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، عطوان در سرمقاله رأی‌الیوم نوشت: «ناصر جوده» وزیر امور خارجه اردن،  به تهران رفت  و برقراری گفت‌وگوی عربی-ایرانی به منظور حل مشکلات منطقه را خواستار شد؛ این مساله، آشکارا ثابت می‌کند که منطقه خاورمیانه، در آستانه تحول راهبردی بی‌سابقه‌ای قرار گرفته است.
وی می‌افزاید: عرب‌ها، حتی با اسرائیلی‌ها هم گفت‌وگو کردند و مراکز و موسسه‌های گفت‌وگو با ادیان دیگر ایجاد کردند، اما علیرغم همه این پیشرفت‌ها، همچنان به ایران به چشم دشمن می‌نگرند و رسانه‌های خود را مامور هجمه‌های ضد ایرانی می‌کنند و در این راه، از تحریک طائفی‌گری به عنوان اهرم استفاده می‌کنند. در این میان حکومت‌های عربی نیز برای کشاندن ناوهای هواپیمابر آمریکایی به منطقه تلاش کردند و ۱۵۰ میلیارد دلار صرف قراردادهای تسلیحاتی برای جنگنده‌های جدید کردند، اما اکنون، ناچار شده‌اند از در گشایش باب گفت‌وگو با ایران درآیند.
سردبیر رأی‌الیوم تأکید کرد: ایران، مدت‌های مدید صبوری پیشه کرد؛ از ناوهای هواپیمابر و کشتی‌های جنگی آمریکا نترسید و مانورهای دریایی را با رزمایش و موشک را با موشک جواب داد و ۳۰ سال تحت محاصره اقتصادی تاب آورد و هیچ‌گاه در برابر شیطان بزرگ «آمریکا» خم نشد.
در ادامه این یادداشت آمده است: جهان، فقط قدرتمندها را محترم می‌شمارد و ضعیفان، سرنوشتی جز پایمال شدن ندارند و در بهترین صورت، فقط نادیده گرفته می‌شوند. به این ترتیب، شرط‌بندی بر سر آمریکا به عنوان هم‌پیمان، قماری بازنده است و این اتفاق بارها افتاده و صحت این قاعده ثابت شده است و کشورهای عربی به ویژه کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس، در حال حاضر گرفتار بایسته‌های این قاعده هستند.
آمریکا متوجه شد، ایران با وجود آن که تحت محاصره است، توانسته بر چند کشور عربی نفوذ پیدا کند؛ بر عراق، یمن، لبنان و سوریه مسلط شود و نفوذ خود را از طریق گروه‌ها و جنبش‌های مقاومت تا فلسطین گسترش و پشتیبانی از مقاومت را در دستور کار قرار داده و با روسیه و چین ائتلاف کند و همه اینها را تحت محاصره اقتصادی و سیاسی انجام داده است.
سردبیر رأی‌الیوم معتقد است: ایران، اکنون در عراق، با داعش می‌جنگد و در سوریه، برای جلوگیری از سقوط هم‌پیمان خود، بشار اسد، مبارزه می‌کند و نیروهای ایرانی، به چیرگی بر اراضی آزاد شده جولان سوریه در درعا و قنیطره نزدیک شده‌اند. ایران همچنین اینک، زرادخانه نظامی قدرتمندی دارد که از جنگنده‌ تا پهپاد در آن به چشم می‌خورد که همگی ساخت کارخانه‌های سلاح‌سازی داخل است، اما عرب‌ها چه وضعی دارند و چه چیزی می‌سازند؟
عبدالباری عطوان می‌افزاید: مفاد دعوت وزیر امور خارجه اردن از ایران برای گفت‌وگو نامشخص خواهد ماند. اما بگذارید با بررسی شرایط حاکم بر منطقه، از موضوع این دعوت، پرده برداریم: گفت‌وگو با تهران، به معنی گفت‌وگو با بشار اسد در سوریه است، به معنی ایجاد روابط دوستانه با حیدر العبادی نخست‌وزیر عراق‌ است، به معنی دست کشیدن از تعرض و تهاجم به حزب‌الله لبنان است، به معنی به رسمیت شناختن جنبش انصارالله به عنوان جنبش اصلاح‌طلب اصیل یمنی است، به معنی گوش سپردن به مطالبات معارضان بحرین است که در جلسه گفت‌وگو با خاندان حاکم که تحت نظر ولیعهد بحرین برگزار شد، ارائه شد. همچنین به معنی آزادی شیخ‌علی سلمان دبیرکل جنبش وفاق بحرین است.
در مرحله آینده، عرب‌ها کجا را دارند که به آن پناه ببرند؟ به اسرائیل پناه ببرند، یا ترکیه یا پاکستان، یا هر سه با هم؟ در این میان، این سوال پیش می‌آید که تا کی باید به دیگران تکیه کرد؟ آیا تکیه به آمریکایی که از پشت به ما خنجر زد، برای ما درس عبرت نشد؟ آیا زمان آن فرا نرسیده است که طرح فراگیر سیاسی، نظامی و اقتصادی عربی محض تدوین کنیم؟ آیا بین عرب‌ها عاقلی پیدا نمی‌شود که فریاد برآورد؛ بس است دیگر، کاسه صبرمان لبریز شد! بیایید اعتراف کنیم و گواهی بدهیم که «طرح ایرانی» به ثمر نشسته و میوه‌ دادن را آغاز کرده است.