مشاور سابق مهدی کروبی و از همکاران نشریات اصلاح‌طلب در تحلیلی نوشت: آیت‌الله در حالی در رقابت با آیت‌الله یزدی ۴۷ به ۲۴ نتیجه آرای خبرگان را به رقیب واگذار کرد که همین آیت‌الله ۵۱ به ۲۶ موفق به شکست آیت‌الله یزدی در ۸۷ شده بود. ناکامی اخیر هاشمی را قبل از آن که شکست از آیت‌الله یزدی بدانیم باید و می‌توان آن را شکست هاشمی از خود خواند! صورت قضیه بسیار ساده است؛ وقتی یک ماه قبل از انتخابات می‌فرمایند: «در صورتی که بعضی افراد که آنها را برای ریاست خبرگان صالح نمی‌دانم قصد کاندیدا شدن داشته باشند، آمادگی خود را برای کاندیداتوری ریاست این مجلس اعلام خواهم کرد.»، همین یک جمله برای شکست محتوم به اندازه کافی از چاشنی لازم برخوردار بود.
سجادی می‌افزاید: در واقع هاشمی با این جمله علی‌رغم اشتهار قابل وثوق به «حذق سیاسی» نشان داد نتوانسته‌اند کماکان خود را در اندازه‌های آرمانی از یک سیاستمدار زبردست تحفظ نماید. او با اظهار آن جمله ناخواسته سه گزاره را به مخاطب خاص خود منتقل کرد. نخست آنکه در مجلس خبرگان موجود خبرگانی وجود دارند که به زعم «آیت‌الله» ناصالح‌اند! دوم آنکه «آیت‌الله» با ابراز تلویحی «ما  تافته جدا بافته‌ایم» به اعضا خبرگان این پیغام را داده که آمدن من یعنی پیروزی تضمین شده‌ام در مقابل نامزد ناصالح! سوم آنکه شما خبرگان توان تشخیص ندارید و این من هستم که سیستم صالح و ناصالح یاب در خبرگان دارم و بموقع نیز با دادن افتخار حضورم در انخابات مانع از پیروزی نامزد ناصالح می‌شوم!
سجادی می‌نویسد: هاشمی با جمله مزبور در یک بی‌مبالاتی مشهود تمامیت مجلس خبرگان را بر علیه خود بسیج کرد و آنها را از ضد انگیزه نسبت به حضور در کرسی ریاست خبرگان برخوردار کرد تا در اقدامی معنادار «یزدی» را بر او ترجیح دادند تا در ناخودآگاه خود چوب شماتت را بر بیان بدون دقت هاشمی بزنند.