نشنال اینترست می‌نویسد: زمان آن فرا رسیده که به ریاض پیام بدهیم این رابطه به پایان رسیده است. البته روابط دو کشور می‌تواند ادامه داشته باشد، اما دیگر نیازی به سفر رئیس جمهور برای احترام به تاج و تخت سلطنت و حمایت ارتش ایالات متحده از خاندان آل سعود وجود نخواهد داشت.
این نشریه خاطرنشان کرد: کار سختی است که از شر یک رابطه بد خلاص شوید. اوقات خوب تمام می‌شوند و ارتباطات از بین می‌روند، اما مردم نمی‌توانند تشخیص دهند که چه زمانی باید خداحافظی کنند. کشورها هم مشکلات مشابهی دارند، به ویژه ایالات متحده که در طی چند دهه (همانند بسیاری از مردم و لیست دوستان فیسبوکشان) متحدانی پیدا کرده است که آنها را رها نمی‌کند.
از کجا باید شروع کرد؟ کشورهای زیادی وجود دارند که ارزش دوستی ندارند، از جمله عربستان.
نشنال اینترست می‌نویسد: کسی شک ندارد که ایالات متحده و عربستان منافع مشترکی در زمینه تجارت نفت و دشمن مشترکی همچون اسامه‌بن‌لادن داشته‌اند. در واقع عربستان برای بقا نیاز به فروش نفت و دریافت پول آن از دوست و دشمن دارد. وقتی هم که سلطنت در معرض خطر قرار بگیرد آنها بدون توجه به خارج با تهدیدات برخورد می‌کنند. وقتی صحبت از ارزش‌ها می‌شود، ریاض یک شرمندگی بزرگ برای ایالات متحده است. به طور کلی عربستان کشوری دیکتاتوری است که رژیم سلطنتی آن مردم را غارت می‌کند، با مخالفان سیاسی با سبعیت برخورد می‌کند و حتی به صدور ظلم و ستم به طور مثال به بحرین هم دست می‌زند. زمان آن فرا رسیده که به ریاض پیام بدهیم این رابطه به پایان رسیده است.
نویسنده عراق را کشوری از دست رفته برای آمریکا عنوان کرد و افزود: حمله دولت بوش به عراق براساس چندین توهم بود. نقطه آغاز آن وجود سلاح‌های کشتار جمعی بود. علاوه بر این مقامات آمریکایی فکر می‌کردند که عراق جدید، غربی خواهد بود و اسرائیل را به رسمیت خواهد شناخت و تبدیل به پایگاهی علیه ایران شیعه خواهد شد. اما افسوس که تمام این‌ها تبدیل به یک کابوس گسترده شد و یک سری توهمات عجیب و غریب منجر به کشته شدن 4500 آمریکایی و 200 هزار
 عراقی شد.