شیخ طوسی در حدیث قدسی از امام صادق(ع) و آن حضرت هم از رسول خدا(ص) نقل کرده است که خدای تعالی می‌فرماید: اگر از بنده مومنم شرم نمی‌کردم، برای او حتی جامه کهنه‌ای هم نمی‌‌گذاشتم، که خود را به آن بپوشاند.
و هرگاه من ایمان بنده مومن را کامل گردانم، او را گرفتار فقر و تنگدستی از مال، یا مرض در بدن خواهم کرد، پس اگر او بی‌تابی کرد، فقیری و بیماری او را زیادتر کنم، و اگر صبر و شکیبایی نماید به واسطه او بر فرشتگانم افتخار و مباهات کنم.(1)
همچنین امام صادق(ع) روایت کرده که خدای تعالی فرمود: اگر در قلب بنده مومنم، چیزی یافت نمی‌شد (احساس غرور نمی‌کرد) هر آینه سر کافر را با شمشیر آهنین بر زمین می‌انداختم، تا هرگز نتواند او را بیازارد.(2)
ـــــــــــــــــــــــــــــ
1- سخن خدا، کلیات احادیث قدسی، ص 106
2- همان، ص 107