به گزارش  مهر، در حال حاضر یکی از مهم‌ترین مسائل و مشکلات جامعه کارگری کشور، ناامن بودن بازار کار و احتمال از دست رفتن فرصت شغلی و تجربه تلخ بیکاری است. به دلیل وجود هزاران تقاضای کار و نبود زمینه‌های جذب کارجویان، امنیت شغلی نیز به پایین‌ترین حد خود رسیده است.
این مسائل باعث شده تا ظرف مدت یکی دو دهه، تقریبا تمامی قراردادهای کاری کشور از دائم و مستمر به موقت و غیردائم تبدیل شوند که تاثیرات منفی فراوانی بر امنیت شغلی نیروی کار خواهد داشت و از آن‌سو شرایط اخراج نیروی کار برای کارفرمایان بسیار آسان است.
وزارت کار اعلام کرده ۹۳ درصد کل قراردادهای کاری کشور در حال حاضر موقت و غیردائم است که اگر از این موضوع چنین استنباط کنیم که تقریبا تمامی صنعت و تولید کشور در وضعیت موقت و نگران نسبت به آینده در حال کار هستند، بنابراین با بازار کاری نابسامان و بحران‌زده نیز مواجه خواهیم بود که ویژگی آن وجود صف‌های طولانی و ترافیک شدید تقاضای کار از سوی جوانان است.
امروز کارفرمایان می‌گویند نمی‌دانند حتی در آینده نزدیک چه سرنوشتی در انتظار آنها خواهد بود و نوسانات یکباره قیمت مواد اولیه و ادامه واردات بی‌رویه انواع و اقسام کالاهای غیرضرور و مشابه داخل، صنعت آنها را تا مرز ورشکستگی و نابودی پیش برده است.
واردات امروز نه تنها در صنعت و تولید، بلکه در کشاورزی و اقلام مصرفی مردم نیز به وفور وجود دارد و بازارها شاهد تبلیغات اغراق‌آمیز و رقابت عجیب واردکنندگان برای عرضه محصولات خود به مردم هستند. شبکه‌های تلویزیونی با دریافت مبالغی اجازه می‌دهند محصولات خارجی به اسم تولیدات ایرانی در ساعات پُربیننده، ضربه‌های هولناکی به صنعت و تولید داخلی بزند.
دولت‌ها در طول دهه‌های اخیر و به ویژه یک دهه گذشته، حمایت‌های مناسبی از تولیدات داخلی نداشته‌اند و با وضع مقررات دست و پاگیر و افزایش یکباره هزینه‌های بنگاه‌ها در جریان اجرای فاز اول هدفمندی یارانه‌ها، باعث نابودی درصد قابل توجهی از صنایع کوچک و واحدهای خُرد کشور شده‌اند. این مسائل باعث شده تا امروز کشور با انبوهی از تقاضا برای کار مواجه باشد، اشتغال به بزرگترین دغدغه خانواده‌ها تبدیل شود و جوانان اغلب پس از فراغت از تحصیلات دانشگاهی، مدت‌ها وقت و توان کاری خود را در جستجو و آرزوی یافتن شغل به سر ببرند.
مقامات دولتی در سفرهای استانی در دولت‌های گذشته و فعلی با درخواست‌های فراوان کار از سوی جوانان مواجه می‌شوند و برخی نمایندگان مجلس می‌گویند قریب به اتفاق درخواست مردم حوزه انتخابیه از آنها فقط شغل است.
در چنین وضعیتی که ممکن است برای تصدی یک فرصت شغلی صدها و بلکه هزاران نفر داوطلب باشند، امنیت شغلی نیروهای شاغل در پایین‌ترین حد خود قرار می‌گیرد و صدها هزار قرارداد کار به صورت موقت منعقد می‌شود؛ در عین حالی که ممکن است بسیاری از صنایع موجود کشور جنبه مستمر و دائم داشته باشند اما ترجیح می‌دهند در بخش قرارداد کاری هیچ‌گونه ریسک و تعهدی به بنگاه اضافه نکنند.
طبق اعلام مقامات دولتی و وزارت کار، حفظ اشتغال موجود و تقویت مشاغل فعلی به یکی از فعالیت‌های اصلی دولت تبدیل شده و بخشی از توان سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان صرف این موضوع می‌شود که نباید از ادامه فعالیت بنگاه‌های موجود و حفظ اشتغال آنها غافل شد.
غلامرضا عباسی در گفت‌وگو با مهر با تاکید بر اینکه ظرفیت اشتغال موجود کشور توان پاسخگویی به تمامی نیازهای کارجویان را ندارد گفت: اشتغال امروز قراردادی شده و قرارداد موقت‌ها در صف اول بیکاری و ریزش قرار دارند.
دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران اظهار داشت: نبود امنیت شغلی باعث نگرانی و افزایش استرس نیروی کار می‌شود و آنگاه تاثیر این ناامنی را ما در افت شدید بهره‌وری نیروی کار در ایران و تاثیر ناچیز آن در جریان تولید می‌بینیم.
عباسی خاطرنشان کرد: کارگر نباید نگرانی فردای خود را داشته باشد و نباید شرایط به نحوی می‌شد که قراردادهای موقت تمامی فضای بازار کار کشور را تسخیر کند و این بازار در شرایط موقت کامل اداره شود.