دکتر «سعید الشهابی» نویسنده و تحلیلگر بحرینی مقیم لندن در مقاله‌ای که روزنامه فرا منطقه‌ای «القدس العربی» آن را به چاپ رسانده، به راهبرد ایران از انقلاب اسلامی به بعد پرداخته است.
در این مقاله آمده است: پس از 36 سال از انقلاب ایران، این کشور همچنان مسائل ایدئولوژیک، سیاسی، اقتصادی و روابط بین‌الملل خود را رهبری می‌کند و درباره آن می‌اندیشد.
ایران با 4 ابزار به دنبال تامین امنیت ملی خود است:
اول: تثبیت هویت دینی‌اش به عنوان یک «قاعده» که اسلام سیاسی را به عنوان طرفی در منازعات بین‌المللی قرار داد.
دوم: گسترش نفوذ منطقه‌ای با دولت‌های همجوار و هماهنگ‌تر با اصول دینی و سیاسی‌اش.
سوم: باز کردن صفحه جدیدی در روابط بین الملل که از سرد کردن روابط با غرب به ویژه آمریکا آغاز شد.
چهارم: از سر راه برداشتن موانع منطقه‌ای یعنی «افراط گرایی، طایفه‌گرایی و تروریسم» که مانند یک سلاح، سازمانش را هدف قرار گرفته بود. این استراتژی (تکیه بر افراط گرایی) به شکلی واضح در دولت‌های منازع نظام ایران که بر اساس آرمان‌های امام خمینی (ره) در اینچنین روزهایی در سال 1979 م شکل گرفت، پیداست.
نیروهای منطقه‌ای منازع ایران برای این راهبرد، نقشی محوری جهت ایستادن در مقابل آنچه «طرح ایرانی» نامیده‌اند، قائلند و این تصمیم آنها بر 5 محور استوار شده است.
5 محور حملات غرب
 و کشورهای منطقه
 علیه ایران
اول: محاصره اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران با بهانه‌های مختلف از جمله تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای.
دوم: تشدید این محاصره با کاهش شدید و غیرمنتظره قیمت نفت و رسیدن هر بشکه آن به زیر 50 دلار.
سوم: مقابله به مثل: زمانی که ایران طرح سیاسی خود پس از انقلاب را  براساس اسلام بنیان گذاشت، غربی‌ها نیز طرحی تحت عنوان «اسلام سیاسی» بنا کردند و دشمنان منطقه‌ای ایران برای مقابله با تهران بر آن تکیه کردند و در نهایت «تبعیض فرقه‌ای» در مقدمه عنوان اسلام سیاسی دشمنان ایران قرار گرفت.
این سلاح فقط علیه ایران استفاده نشده است بلکه برای مقابله با تحرکات مردمی در بسیاری از کشورهای عربی به ویژه مصر نیز استفاده شد. در این کشورها نیز از مسائل طایفه‌ای به عنوان سلاحی علیه طرح‌های اسلام سیاسی استفاده گردید و حمام خون در برخی از آنها به راه افتاد مانند وضعیت کنونی سوریه.
چهارم: بازگرداندن ساختار طرح اسلامی به دست دشمنانش تا به ضد آن چیزی که بوده، تبدیل و طرح به شکل وارونه اجرا شود. امنیت از مردم گرفته و سر بریدن ، تازیانه زدن و قطع کردن دست آغاز شود.
پنجم: به حاشیه راندن مسئله فلسطین. این سیاست شکست خورد به ویژه اینکه مسئله فلسطین از مهمترین اولویت‌های سیاست خارجی ایران از زمان انقلاب است.
تهدید خطرناک‌تر کنونی علیه ایران و ایستادگی تهران
در ادامه این مقاله آمده است: اما امروز ایران با تهدید روبروست که بسیار خطرناکتر از جنگ تحمیلی هشت ساله، ترور شخصیت‌های بارزش، تحریم‌های اقتصادی و یا استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ هشت ساله توسط عراق است. امروز دشمن به دنبال افزایش «طایفه‌گرایی» برای رسیدن به اهداف خود است. سلاح فرقه‌گرایی فوق سلاح شیمیایی است زیرا مرکز عقیده یک نظام سیاسی اسلامی را هدف قرار می‌گیرد.
طراحان پروژه مذکور تا حدی موفق شدند اتحاد بین گروه‌های مقاومت در فلسطین و لبنان را با تکیه بر همین فرقه‌گرایی کم کنند اما اخیرا این موضوع در حال بازگشت به سمت اتحاد قدیمی است. به عنوان مثال در پی حمله اسرائیل به قنیطره (28 دی) و شهادت 6 عضو حزب‌الله و سردار ایرانی، رهبران مقاومت فلسطین احساس کردند باید توازن به محور مقاومت بازگردد و به همین دلیل همبستگی کامل خود با حزب‌الله را اعلام کردند. مقاومت فلسطین پس از جنگ اخیر غزه (2014) نیز بازگشت خود به سمت ایران را آغاز کرد و با تشکر علنی خود از حمایت‌های تهران آن را نشان داد.
القدس العربی افزود: اما رهبر ایران برای مقابله با تهدیدات فعلی چند توصیه کرده‌اند: آزادی از وابستگی و تبعیت، استقلال ایران و جهان اسلام از نفوذ غرب، وحدت بین مسلمانان، بازگشت مسئله فلسطین به رأس توجه عربی-اسلامی، حفظ ثروت‌های اعراب و مسلمانان و استفاده منطقی و معقول از آنها.
به گزارش فارس، در پایان این مقاله آمده است که ایران در سی و ششمین سالگرد انقلاب خود و علیرغم تمام فشارهای کنونی تسلیم نخواهد شد.