مرتضی الویری از اعضای سازمان مجاهدین انقلاب بود که بعدها به حزب کارگزاران پیوست اما در انتخابات سال 88 از کروبی حمایت می‌کرد. وی در مصاحبه با ندای ایرانیان درباره انحلال شورای شهر اول تهران که همه 15 عضو آن اصلاح‌طلب بودند، می‌گوید: یک واقعیت تلخ این است که به دلیل حضور دو سه چهره تند سیاسی، به جای حاکمیت فضای کارشناسی، سلطه فضای سیاسی را در شورای شهر اول می‌بینیم. در آن مقطع در فضای سیاسی خاصی که به وجود آمده بود، مردم به نامزدهایی رأی دادند که برخی از آنها صبغه تخصصی برای شورای شهر نداشتند ولی بیشتر به عنوان چهره‌های سیاسی شناخته شده بودند. یا حداقل می‌توانیم بگوییم وجه سیاسی آنها  بر وجه تخصصی آنها غلبه داشت. شما اگر گرفتاری اعصاب داشته باشید یا ناراحتی قلب داشته باشید به هیچ‌وجه سراغ پزشکی نمی‌روید که از نظر سیاسی با شما همفکر و هم‌نظر باشد، اصلاح‌طلب باشد یا اصولگرا. بلکه جستجو می‌کنید که آیا این پزشک در این زمینه تخصص دارد یا نه. شورای شهر هم دقیقا همین‌طور است. ما نمی‌بایستی شورای شهر را با عینک سیاسی نگاه بکنیم. متأسفانه شورای شهر اول تبدیل به یک آوردگاه سیاسی شد.
وی می‌افزاید: به هر حال اینها مبنا و پایه اختلافات و مسائلی بود که در شورای شهر اول شکل گرفت. اگر یکی دو چهره تندرو در شورای شهر نمی‌بودند و یا اگر زعما و بزرگان اصلاح‌طلب ریش سفیدی می‌کردند قضایا به نحو دیگری پیش می‌رفت. به هر حال این مسائل در نهایت به انحلال شورای شهر انجامید. مردم سرخوردگی‌هایی از این وضعیت شورای شهر پیدا کردند و از اینجا بود که هزیمت جریان اصلاح‌طلبی شروع شد.
اخیرا صدیقه وسمقی از اعضای شورای شهر اول تهران در مصاحبه‌ای مفصل، زد و بند گسترده یک طیف از اعضای شورا با برج‌سازان در زمینه فروش غیرقانونی تراکم و... را موجب انحلال شورا توصیف کرده بود. وی در مصاحبه با جرس تصریح کرده بود: «دلیل این تنش‌ها جنگ منافع بر سر فروش تراکم بود... کسانی که از خرید تراکم از شهرداری منتفع می‌شدند مثل برج‌سازها، شلوغ کردند و متاسفانه برخی از اعضای شورای شهر آن زمان و برخی از نهادهای قانونی آن زمان مخالف توقف فروش تراکم بودند. در اینجا متأسفانه می‌توانم از مجلس ]اصلاحات[ هم در آن دوره یاد کنم و دیگر نهادهایی که از آنها حمایت و پشتیبانی کردند، در مقابل این تصمیم شهردار و اکثریت اعضای شورای شهر که هشت نفر بودند ایستادند و شورا را به انحلال کشاندند. در میان طیف 7 نفره شورا افرادی بودند که خودشان برج‌سازی می‌کردند و در شورا علنا می‌گفتند «اگر تراکم ما را بدهید ما مشکلی با شهردار نداریم».
وی درباره نقش دولت در انحلال شورای شهر اول می‌گوید: «هیئت حل اختلاف به ریاست‌ آقای ابطحی، وزارت کشور و وزیر کشور وقت، آقای موسوی‌لاری هم همسو با اقلیت شورای شهر بودند و درصدد تغییر شهردار بودند. هدفشان عزل شهردار و آزاد کردن تراکم بود. بلافاصله فردای انحلال، وزارت کشور آقای ملک مدنی را عزل کرد، این هم یک نشانه مهم است برای اینکه آنها با شورا مشکل نداشتند با شهرداری که فروش تراکم را متوقف کرده بود مشکل داشتند. من در آن زمان اعلام کردم که ما بازیچه نیستیم، ما بازی افراد سودجو و فرصت‌طلب را نمی‌خوریم ولو اینکه شورای شهر منحل شود».