این اعتصاب که پس از سال 1980 میلادی بزرگترین اعتصاب در نوع خود به شمار می‌رود، در پی شکست مذاکرات بین اتحادیه کارکنان این بخش از صنعت آمریکا موسوم به
(یو اس دبیلو)  با شرکت نفتی «شل» برسر «دستمزد» و «امنیت کاری» صورت گرفت.
«لئو جرارد» رئیس اتحادیه کارگری «یو‌اس دبلیو» در این باره تاکید کرد شرکت «شل» حاضر به پذیرش پیشنهاد نشد و میز چانه‌زنی را ترک کرد. ما انتخاب دیگری نداشتیم و مجبور شدیم تا اعتصاب سراسری را اعلام کنیم.
«تام کانوی» معاون رئیس اتحادیه کارگران فولاد آمریکا نیز در این زمینه گفت: «صنعت نفت، سرمایه‌دارترین صنایع در جهان است و قادر به ایجاد تغییراتی که ما خواهان آن بوده‌ایم، هست. مشکل آن است که شرکت‌های نفتی بسیار حریص بوده و تغییرات مثبتی در فضای کاری ایجاد نمی‌کنند و آنها تولید و سود را بر سلامتی و امنیت کارگران ترجیح می‌دهند.»
کارگران پالایشگاه‌های آمریکا که نسبت به شرایط بد کاری و محیط خطرناک شغلی، اعتراض دارند و می‌گویند روزانه در محیط کاری خود با خطراتی همچون آتش سوزی، نشت مواد نفتی و گازی و انفجار مواجه‌اند و دستمزدشان نیز متناسب با سختی کار نیست.
 این اتحادیه کارگری، شامل کارکنان 65 پالایشگاه آمریکا است که حدود 64 درصد نفت این کشور را تولید کرده و 230 پایانه نفتی، خطوط انتقال و تاسیسات پتروشیمی در آمریکا را شامل می‌شود.
همزمان با اعتصاب کارکنان صنعت نفت آمریکا جنبش «اشغال وال استریت» در نیویورک نیز روز یکشنبه اعلام کرد «برای بزرگداشت مالکوم ایکس و همچنین درخواست برای پایان یافتن تبعیض نژادی در تشکیلات پلیس آمریکا یک راهپیمایی برگزار کرده است.»
شرکت‌کنندگان در این راهپیمایی پارچه‌نوشته‌هایی با خود حمل می‌کردند که روی آنها نوشته شده بود « جان سیاهان اهمیت دارد». آنها فریاد می‌زدند «کل این نظام لعنتی مقصر است» و «من نمی‌توانم نفس بکشم».