این روزنامه با اشاره به معرفی اولیه حمید ابوطالبی (معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور) می‌نویسد: اما این انتصاب با مخالفت آمریکا روبه‌رو شد که مدعی بودند ابوطالبی در تسخیر سفارت آمریکا در تهران مشارکت داشته است و به همین اتهام، ورود وی را به خاک آمریکا ممنوع و از صدور ویزا خودداری کردند. اکنون در حالی که برخی از جریان‌های داخلی منتقد دولت، معرفی جایگزین ابوطالبی توسط روحانی را عقب‌نشینی دولت در مقابل آمریکا توصیف می‌کنند، رسانه‌های خارجی این اقدام را به مثابه اقدام رئیس‌جمهوری ایران برای پیشبرد رویکرد دیپلماتیک در مناسبات با آمریکا دانسته‌اند.
روزنامه ایران آنگاه انتساب خوشرو‌ به اصلاح‌طلبان را از قول رویتر و فارین پالیسی برجسته کرد؛ حال آن که این انتساب نمی‌تواند کمترین ارزشی درباره عقب‌نشینی مقابل آمریکا داشته باشد.
ایران در ادامه نوشت: شبکه بی‌بی‌سی در یک نگاه تحلیلی، انتخاب خوشرو به عنوان جایگزین ابوطالبی را نشان دهنده انعطاف‌پذیری روحانی در سیاست خارجی و پرهیز وی از تنش و جنجال‌آفرینی دانسته است. از نگاه تحلیلی این پایگاه خبری، تصمیم جدید روحانی را باید رویکرد رو به جلوی وی در عرصه سیاست خارجی دانست که تفاوت زیادی با دولت‌های سابق دارد وحاکی از آن است که مسائل سیاست خارجی با قهر و لجبازی قابل حل و فصل نیست.
یادآور می‌شود آمریکایی‌ها معاون سیاسی دفتر روحانی را تروریست خوانده بودند.
ادعای روزنامه ایران مبنی بر اینکه خوشرو قرار است رویکرد دیپلماتیک در مناسبات با ایران را پیش‌ ببرد در نوع خود جالب توجه است چه اینکه مقامات وزارت خارجه - در حد وزیر و معاون - بارها با رفتار نابه‌جا به ملاقات رودررو و حتی پیاده‌روی با طرف آمریکایی رفته‌اند که برآیند این رفتار نابه‌جای یک‌ساله، تروریست خواندن نامزد ویژه رئیس‌جمهور و عدم صدور ویزا برای وی بوده است بنابراین باید پرسید قرار است آقای خوشرو چه کار مهمی انجام بدهد که از عهده آقای ظریف برنیامده است؟ از سوی دیگر مسئله این است که اگر نامزد ویژه آقای روحانی از سوی طرف آمریکایی با اتهام و توهین تروریست مواجه شد، آیا کوتاه آمدن در این زمینه و اجازه دادن دهن‌کجی به پاسپورت ایرانی را می‌توان انعطاف  وپرهیز از تنش و جنجال نامید؟! یا دفاع از حیثیت و آبروی ملی را می‌توان قهر و لجبازی نام نهاد؟! آیا با این نوع رویکرد، جز این است که آمریکا گستاخ‌تر می‌شود تا بر طلبکاری‌ها و توهین بیفزاید؟!
و بالاخره اینکه یک سوال روشن در مقابل روزنامه ایران و سایر مجموعه‌های دولتی وجود دارد و آن اینکه اگر آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی ادعا می‌کرد پاسپورت ایرانی بی‌اعتبار شده و باید این اعتبار برگردد، پس چرا در قبال  اهانت به پاسپورت فرستاده ویژه رئیس‌جمهور تا این حد انفعال و عقب‌نشینی صورت گرفت؟