علی اکبر باقری ارومی
مسلما هنر در کشورمان آنچنان ظرفیت پیدا و پنهانی دارد که می توان با اتکا بر این ظرفیت کاری کرد کارستان ، ازجمله هنرهایی که می توان با اتکا به هنرمندان آن کاری بزرگ انجام داد هنرهای نمایشی یا تئاتر است. اما متاسفانه هنرهای نمایشی آن قدر دچار روشنفکرزدگی است که جشنواره هرساله تئاتر فجر که در واقع جشن انقلاب اسلامی ما در عرصه نمایش است دچار کمبود اساسی در رویکرد به مبانی انقلاب اسلامی شده.
 یادم می آید چند سال پیش از سوی مدیران جشنواره تئاتر فجر اعلام شد که امسال در جشنواره تئاتر انقلابی نیز داریم وبسته ای متناسب با انقلاب برای آن ارائه شده است. وقتی در محتوای نمایش های موجود هر چه جستم چنین چیزی را مشاهده نکردم،  با کمک دوستانم فهمیدم که چیزی را که ایشان فرموده بودند، داشتن تئاتری غیر از ماهیت انقلابی و اسلامی بود. در آن سال ما نمایش هایی از لورکا و یا دیگرانی با سابقه مارکسیستی را دیدیم که به ما به عنوان کار انقلابی معرفی شد!
با برگزاری جشنواره فیلم عمار  همه دیدیم وشنیدیم که کارهای سینمایی ما در چهارچوب انقلاب اسلامی جایگاهی و منزلتی یافته است و کانال ورودی ای روبه مردم پیدا کرده است دلم برای مظلومیت ما در غربت ماندگان تئاتر و نمایش انقلاب اسلامی سوخت. البته آنگاه دلم بیشتر به درد آمد که برداشت مردان دولت فعلی را با برداشت انقلابیون از هنر متفاوت دیدم. آقای رئیس جمهور نکته ای گفتند که نشان از دید عمومی ایشان نسبت به هنر، فارغ از ارزش های انقلابی داشت و عدم حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایشان در مراسم اختتامیه جشنواره عمار نیز مزید بر علت شد. البته وقتی که رجل سیاسی مدعی اعتدال‌منشی، انقلاب اسلامی و آرمان های آن را در هنر به کناری می نهد درعوض دلسوزان هنر اسلامی کنار نمی نشینند که عرصه هنر توسط لیبرالیسم فرهنگی به تسخیر در آید. به همین دلیل جای خالی نمایش مسجد یا نمایش بچه های مسجد را  همیشه احساس می کردم. هرچند شنیدم که خوشبختانه این برنامه نیز مجددا احیا شده است. ولی حالا ما انتظارمان از برگزار کنندگان جشنواره سینمایی عمار این است که بیایند تئاتر ونمایش انقلابی را نیز از غربت به در آورند. لازم است که یک کوشش همه جانبه برای نجات همه جانبه هنر از تفکر غیر انقلابی فراهم آید ودر این میان هنر نمایش بیش از همه رنج بی اعتنایی متفکران این عرصه را تحمل می کند.
بیان این نکته ضروری است که هنرهای نمایش و سینما مکمل یکدیگرند و هنر سینما زاییده هنر تئاتر و نمایش است. بنابراین انصاف نیست که درمیان مشکلات  نمایش تنها گذاشته شود. هنر تئاتر نباید در دیدگاه افراد انقلابی در محاق سینما قرار گیرد و هیچ جلوه ای نداشته باشد. به اوج رسیدن تئاتر، سینما را نیز ارتقا خواهد بخشید. هم اکنون نیز یکی از عوامل دست به عصا راه رفتن سینما نیز در بی اعتنایی به هنر نمایش نهفته است.
اگر جشنواره عمار بخواهد راه هنر مردمی را با گسترش بخشیدن به حوزه نمایش دنبال کند، مسلم است که تئاتر و نمایش می تواند نقش ویژه ای در این میان بازی کند و بر عهده داشته باشد. هنر نمایش انقلاب اسلامی بیش از پیش نیازمند این رویکرد اسلامی است تا بتواند خلأ موجود در این زمینه را جبران کند.
 باید گفت که بهترین شیوه نجات هنر از انحصار سلیقه های لیبرال، رهنمون کردن آن به راه هنرناب و همانا مردمی کردن آن و نجات آن از چنگال روشنفکر نمایان است.