نکات مهم در واگذاری پرسپولیس و استقلال(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی -
یکی از بحث‌های ورزش و فوتبال ما که چندی است مطرح شده و این روزها دوباره اوج گرفته، ماجرای واگذاری دو تیم استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی است. آخرین اتفاقی که در این باره رخ داده، تعیین قیمت دو باشگاه است که اوایل هفته گذشته از سوی شورای قیمت‌گذاری اعلام شده است. قیمتی که با اعلام آن خیلی از اهالی ورزش و فوتبال «یکه» خوردند و بعضی نیز در واکنش به قیمت تعیین شده، نظرشان بر این بود که قیمت اعلام شده برای آن نیست که کسی یا گروهی پیدا شود که این دو باشگاه را خریداری کند، بلکه بیشتر به آن خاطر است که کسی خیال خریدن این دو باشگاه را به ذهن و مخیله خود راه ندهد! تا آنجا هم که ما اطلاع داریم، تاکنون بعد از اعلام قیمت، استقبال و تقاضایی برای خرید صورت نگرفته است و...!
با این همه اگر قرار را بر خوش‌بینی بگذاریم با در نظر گرفتن مجموعه حرف‌هایی که از زبان مسئولان ورزش شنیده و اقداماتی که صورت گرفته، این نتیجه عاید می‌شود که بحث واگذاری دو باشگاه، بحثی جدی است و مسئولان واقعا قصد دارند تکلیف مدیریتی و مالکیتی این دو تیم را پس‌از سال‌ها مشخص نمایند که این خود به تنهایی باعث خوشحالی و امیدواری است بویژه برای کسانی مثل این روزنامه که بارها و سال‌ها از مسئولان امر خواسته‌اند تا این دو تیم را از حالت بلاتکلیفی و روزمرگی خارج سازند. این دو تیم از سرمایه‌های اصیل و با ارزش ورزش ما به حساب می‌آیند، اما متاسفانه مثل خیلی دیگر از سرمایه‌ها و داشته‌های ذاتی و اکتسابی که این ورزش داراست، قدر آنها را ندانسته و نتوانسته‌ایم با برنامه‌ریزی مناسب و فکورانه، از آنها در جهت رشد و پیشرفت امر ورزش استفاده کنیم. بنابراین حالا که بحث واگذاری مطرح است و مسئولان نشان داده‌اند در این باره عزم خود را جزم کرده‌اند، باید خوشحال و امیدوار باشیم که این امر هر چه زودتر عملی شود و با روشن شدن تکلیف مالکیتی و حاکم شدن ثبات مدیریتی پتانسیل نهفته و موجود در این دو تیم آزاد شود و آنها بتوانند با خیل هواداران خود بیش از پیش در عرصه‌های مختلف فرهنگی و فنی و در رشته‌های مختلف ورزش - و نه فقط یک رشته - منشاء خدمات بسیار برای ورزش باشند.
سخن به جایی رسیده که مجبور می‌شویم بار دیگر بعضی نکاتی را که قبلا در این باره تاکید کرده‌ایم، یادآور شویم و بر آنها تاکید کنیم. فراموش نکنیم منظور اصلی از روشن کردن تکلیف مالکیت این دو تیم برای همان هدفی است که بالاتر ذکر شد. یعنی با این کار بتوانیم با مدیریت صحیح از این سرمایه‌های با ارزش کشور بهتر و بیشتر استفاده کنیم و هیچ منظور سوداگرانه‌ای در این باره مدنظر نیست. بنابراین باید بررسی کرد و سنجید که چگونه مالکیتی می‌تواند ما را به هدف ذکر شده برساند. آیا اگر متولی این دو تیم کماکان وزارت ورزش باشد و این وزارتخانه با برنامه‌ریزی بهتر، تخصیص بودجه مناسب و کافی، ایجاد ثبات کاری و مدیریتی و... وضع این دو تیم را سروسامان بخشید بهتر است یا نه، بهتر است مالکیت آنها را به بخش خصوصی واگذار کنیم تا آن بخش با مدیریت خود، این تیم‌ها را چنان شکل دهد و سامان بخشد که هدف اشاره شده تحقق یابد؟ بنابراین در وهله اول مهم نیست مالکیت این دو تیم برعهده چه کسی باشد، دولت یا بخش خصوصی، بلکه مهم این است که چگونه مالکیتی، می‌تواند هدف مهم را تحقق بخشد. با توجه به آنچه تاکنون اتفاق افتاده، به نظر می‌رسد که مسئولان امر به این نتیجه رسیده‌اند که این دو تیم را به بخش خصوصی واگذار کنند. امیدواریم این تصمیم و نتیجه‌گیری براساس ارزیابی‌های کارشناسانه و تخصصی با اهداف ورزشی صورت گرفته باشد و مسئولان محترم همه جوانب را سنجیده باشند و در عمل اتفاقاتی رخ ندهد که نقض غرض باشد و خدای ناکرده وضع این دو تیم از این هم که هست بدتر شود. می‌خواهیم بگوئیم که بحث واگذاری باید خیلی ظریف و حساب شده باشد و به «هر شکلی»، این کار نباید صورت بگیرد و به «هرکسی»، این دو تیم نباید واگذار شود. مثلا وجود این قید که از طرف مسئولان ذی‌ربط اعلام شده باعث دلگرمی است که «اهلیت خریداران استقلال و پرسپولیس خارج از حیطه اختیارات وزارت ورزش و جوانان بوده ولی هیئت مدیره دو باشگاه بعد از واگذاری باید به تایید وزارت ورزش و جوانان برسد.».
وزیر محترم ورزش در همایش آسیب‌شناسی فوتبال می‌گوید که آسیب اول فوتبال ما این است که «فوتبال توسط فوتبالی‌ها اداره نمی‌شود.» وجود این قید می‌تواند در رفع این آسیب حداقل درباره این دو تیم - پس از واگذاری - کمک کند و هیئت مدیره این دو تیم با تایید وزارت ورزش از «فوتبالی»ها تشکیل شوند.
نکته‌ای که علی‌رغم همه این امیدواری‌ها و دلگرمی‌ها وجود دارد مسائلی است که آقای وزیر در جلسه ذکر شده پیرامون «بحث واگذاری» مطرح می‌کند. ایشان در این جلسه نگرانی خود را از «وضعیت خصوصی‌سازی دو باشگاه» اعلام می‌کند و این که اگر این کار درست انجام نشود، ثبات این دو تیم به خطر می‌افتد و... این همان نکته‌ای است که بالاتر اشاره کردیم و گفتیم، ماجرای واگذاری و خصوصی‌سازی دو باشگاه باید به گونه‌ای انجام شود و پیش رود که «نقض غرض» نشود، بلکه باعث تقویت و سامان یافتن این دو تیم شود. در این باره باز هم تاکید می‌کنیم که در کوران عمل و کار هدف اصلی را گم نکنیم. هدف اصلی در این بحث تقویت و ساماندهی این دو تیم است و نه حرف واگذاری و خصوصی‌سازی ...!