(بدان ای سالک عزیز!) شکر عبارت است از قدردانی از نعمت‌های صاحب نعمت، و این حال در قلب به‌گونه‌ای ظاهر می‌شود، و در زبان به‌گونه‌ای و در جوارح به‌گونه دیگری. مراتب شکر به حسب اختلاف مراتب کمال انسانی و نیز به حسب مراتب معرفت صاحب نعمت و نعمت، مختلف می‌شود و هر یک از نعمت‌ها، شکری ویژه دارد. شکر از فطریات بشر است و کفران نعمت، برخلاف فطرت و با تکلف است و از این‌رو همگان، کافران نعمت را سرزنش می‌کنند. باب شکر را خداوند به روی بندگان باز کرده است و لذا برای این فتح باب شکر نیز شکری لازم است و این شکر نیز خود نعمتی است. (1)
___________________________
1- شرح حدیث جنود عقل و جهل، امام‌خمینی(ره)، ص105