خانواده‌ای 11 نفره که در منطقه کوهستانی سخت گذر بخش ارم شهرستان دشتستان بدون شناسنامه و امکانات طبیعی زندگی می‌کنند، شناسایی شدند.

این خانواده 11 نفری در منطقه سخت گذر کوه‌های راوال در بخش ارم شهرستان دشتستان به صورت کوخه‌نشینی زندگی می‌کنند.

سرپرست این خانواده که بهمنیار دامیده نام دارد با حدود 75 سال سن و خواهر وی نیز حدود 78 سال با همسر و هشت فرزند خود که همه آنها فاقد شناسنامه هستند، زندگی می‌کنند.

محل زندگی این خانواده چند کیلومتری نرسیده به روستای تنگ درکش بخش ارم دشتستان مسیری سخت‌گذر و کوهستانی با شیب تند و دره‌هایی عمیق با خطر ریزش کوه و سنگ‌ریزه در منطقه «گشنی دره خرزهره کوه‌های راوال» است.

در این منطقه خانواده 11 نفری بهمنیار دامیده شامل سه پسر، پنج دختر، همسر و خواهرش مشغول به زندگی و فعالیت هستند.

فرزندان این خانواده در طول عمر زندگی خود از هیچ‌گونه امکانات آموزشی، بهداشتی، رفاهی و اجتماعی استفاده نکرده و اکنون نیز ماندن در این منطقه در کنار پدر و مادر و زندگی دامداری را بر هر چیز دیگری ترجیح می‌دهند و حاضر نیستند به جایی مانند شهر بیایند.

به گزارش ایرنا، همه اعضای این خانواده بی‌سواد هستند و فرزندان نیز به گفته خودشان در طول عمر خود یک بار هم حتی برای درمان به شهر و یا روستاهای اطراف مراجعه نکرده‌اند بلکه با استفاده از داروهای محلی و گیاهی و کوهستانی منطقه و مقابله و ایستادگی در مقابل بیماری نسبت به درمان بیماری اقدام کرده‌اند.

خرید اجناس ضروری این خانواده به صورت تبادل کالا با کالا صورت می‌گیرد که خانواده بهمنیار در برابر کالای مورد نیاز محصولات دام و طیور خود را با رابطینی که در محل حضور پیدا می‌کنند، داد و ستد دارند.

از خصوصیات زیبا و بارز این خانواده با وجود این که دور از اجتماع بوده‌اند مهمان نوازی و احترام ستودنی و باورنکردنی به میهمانان است.

زندگی در کنار مناظر جالب و بکری از طبیعت، گیاهان و آبراه‌های زیبا همراه با آوازهای دلنشین پرندگان به آنها روحی لطیف و مهربان بخشیده که مشارکت و کمک صمیمانه برادران و خواهران به پدر و مادر در فعالیت‌های روزمره از جمله دامداری را سبب شده است.

این خانواده از حداقل امکانات زندگی برخوردارند، در خانه‌ای که با سنگ‌های کوهی ساخته شده چاله‌هایی برای پخت‌وپز و گرم نگه داشتن خانه، در کنار آن استفاده از آب‌انبارهای ساختگی و هدایت آب باران در این آب انبار برای آشامیدن و دیگر موارد یکی از ابتکارات زیبای این خانواده است.

این خانواده حدود یک قرن است که فاقد شناسنامه بوده‌اند و حتی فرزندان آنها تاکنون محل سکونتشان را ترک نکرده و چیزی به نام شهر و زندگی شهری را ندیده و تجربه نکرده‌اند.

تامین معاش و زندگی آنها فقط از طریق دامداری و داد و ستد فرآورده‌ دامی با آذوقه است و معامله مانند زمان‌های قدیم به صورت کالا با کالا مبادله می‌شود.

اگر در این خانواده فردی مریض می‌شد یا باید این قدر با بیماری مبارزه کند تا خوب شود و یا با استفاده از داروهای محلی و گیاهی وکوهستانی سلامت خود را به دست آورد.

برخی از نیازهای ضروری این خانواده از طریق تعدادی از رابطین که با آنها در ارتباط هستند، با استفاده از چهارپایان و الاغ به این محل سخت گذر فرستاده می‌شود.

سابقه سکونت این خانواده و اجدادشان در این منطقه به 200 سال می‌رسد.

این خانواده به دلیل این که سرپرست خانواده فاقد شناسنامه بوده است دیگر فرزندان نیز شناسنامه نداشته‌اند و از هیچ امکانات دولتی اعم از کوپن، یارانه، خدمات بهداشتی و درمانی، بیمه‌های اجتماعی و رفاهی بی‌بهره هستند.

پدر و مادر و فرزندان این خانواده حتی از سن و سال فرزندان و خودشان اطلاعی ندارند.

پسر بزرگ خانواده حدود 45 سال، پدر خانواده 75 سال و خواهر سرپرست خانواده نیز حدود 78 سال سن دارند.

این گزارش حاکی است، قرار است برای این افراد شناسنامه صادر شود و این افراد از حمایت‌های رفاهی و اجتماعی برخوردار شوند.

علیرضا خرمی فرماندار دشتستان درباره ساخت مسکن برای این خانواده گفت: با پیگیری‌های صورت گرفته به‌زودی اکیپی از گروه‌های جهادی در این منطقه حضور می‌یابند و نسبت به ساماندهی و احداث خانه در این منطقه برای آنها اقدام خواهند کرد.