در طول قرن‌های متمادی اروپاییان به عنوان استعمارگران بزرگ شناخته می‌شدند و بیشتر کشورهای این قاره مانند انگلیس با دشمنان و مخالفان خود به بدترین و وحشیانه‌ترین روش‌های ممکن برخورد می‌کنند. اکنون با ورق زدن تاریخ هر بار جنایتی جدید از اعماق تاریخ استخراج می‌شود و عمق فاجعه این کشورها را نشان می‌دهد.
پایگاه اینترنتی گلوبال ریسرچ در گزارشی به قلم «اتان ای هوف» با عنوان «تاریخ ثابت کرده است دولت‌های غربی پیشتر از غذا به عنوان ابزاری برای قتل عام استفاده کرده‌اند» نوشت: «خشکسالی بزرگ در ایرلند- که در آن به سبب از بین رفتن مزارع کشت سیب‌زمینی بیش از یک میلیون مرد، زن و کودک جان باختند- در حال حاضر از سوی برخی به عنوان یکی از نمونه‌های مرتبط با خطرات مزارع تک محصولی محسوب می‌شود. اما آنچه که شمار کمی از مردم درباره این واقعه در غرب به یاد دارند این است که از غذا به عنوان سلاحی برای پاکسازی قومی و نسل‌کشی استفاده شده است.»
«تیم پت‌کوگان» تاریخدان در کتاب خود با نام «توطئه قحطی» به این موضوع پرداخته است که چگونه «امپراطوری بریتانیا» مردم ایرلند را در آن زمان با کمبود مواد غذایی- که سبب جان باختن بیش‌از یک نفر از هر هشت ایرلندی شد- به زانو درآورد. براساس تعاریفی که سازمان ملل متحد از نسل کشی ارائه کرده است، می‌توان گفت کاری که مقامات انگلیسی در اواسط قرن نوزدهم انجام دادند نمونه‌ای واضح از نسل‌کشی از طریق غذا محسوب می‌شود. در این جنایت که بین 1845 تا 1852 رخ داد، بیش از یک میلیون نفر از مردم ایرلند نیز مجبور به مهاجرت شدند.
براساس گفته‌های «کوگان»، دولت انگلیس در آن زمان- به هنگامی که یک نوع قارچ گیاهی سبب از بین رفتن مزارع سیب‌زمینی شد- به عمد هیچ گونه اقدامی برای کمک به مردم ایرلند انجام نداد. بدین‌ترتیب دولت انگلیس مردم ایرلند را به سوی قحطی سوق داد.
گزارش‌های منتشر شده بر روی پایگاه اینترنتی «آیریش سنترال دات کام» نشان می‌دهد: «درخواست ایرلندی‌ها برای غذا به سبب اعتقاد آنها به مذهب کاتولیک رد شده بود زیرا آنها در واقع انگلیس را رد کرده بودند.»
جمله مشهوری وجود دارد که می‌گوید «اگر می‌خواهید جمعیتی را کنترل کنید، غذای آنها را کنترل کنید.» در حالی که ممکن است انگلیس به صورت مستقیم در از بین رفتن مزارع سیب‌زمینی در ایرلند دست نداشته باشد اما به عمد دیگر محصولات این کشور را از آن خود کرد و سبب شد تنها یک محصول برای آنها باقی بماند. این همان سناریویی است که در حال حاضر در آمریکا در حال رخ دادن است، زیرا بیشتر منابع این کشور در اختیار ثروتمندان قرار دارد. برخی تاریخدانان بر این باورند که بومیان آمریکایی (دست‌کم بخشی از آنها) به سبب نابودی عمدی مزارعی که برای تولید مواد غذایی و دارو از آنها استفاده می‌شد، قلع و قمع شدند. معنای این اظهارات این است: «در مورد بومیان آمریکایی نیز نسل‌کشی اتفاق افتاده است.»