من سرباز وظیفه «محمدعلی قدس» فرزند محمدحسن در تاریخ 6/3/60 به میل و علاقه خود به جبهه نبرد حق علیه باطل اعزام شدم تا بتوانم تشیع سرخ علوی را با قطره خونی که در رگ‌هایم جاری می‌باشد هرچه باشکوه‌تر نمایم. راهی را که انتخاب نموده‌ام همان راهی است که سرور شهیدان، حسین(ع) انتخاب نمود و خون خویش را برای تداوم بخشیدن دین اسلام که از سینه پاک محمد نازل گردیده است ریخت. حال من باید آن سخنان شورانگیز حسین(ع) را که در صحرای کربلا گفت تکرار کنم: «اگر که خواسته باشیم بیهوده در آخر کار بمیریم پس بهتر است که در زیر شمشیرهای دشمن قطعه‌قطعه گردیم.» و حال من می‌بینم که راه حسین(ع) در خطر است و باید کشان‌کشان سراغ او رفته و خود را به او برسانم و دشمنان این دین و آب و خاک را از صحنه روزگار محو سازم. همه زندگی ما باید در راه خدا باشد، آری من جوان بودم با هزاران آرزوهای ناشکفته، ولی چون دین اسلام و مملکت خود را در خطر می‌دیدم، پس تمام آرزوهایم را زیر پا گذاشتم تا بتوانم در راه الله پیکار کنم و به سوی او شتافتم. آری! بالاترین آرزوی یک انسان آن است که بتواند در راه الله پیکار کند. من بنده حقیر، از خداوند باری ‌تعالی می‌خواهم که به من قدرتی بدهد تا بتوانم با این کافران از خدا بی‌خبر بجنگم. از ایزد منان خواستارم که من را در زمره شهیدان قرار دهد که آرزویی بس بسیار بزرگ و سعادتی دست‌نیافتنی است. سخنی چند با خانواده گرامی‌ام: امیدوارم که همیشه در سلامت باشید و همچنان در راه خدا و اسلام گام برداشته و پیروز و موفق گردید و با کوشش خود انقلاب را حفظ و تداوم بخشیده و این کوشش شما مشت محکمی باشد بر دهان دشمن از خدا بی‌خبر و منافقین. اینجا میدان جنگ است، جنگی که ملت ما خون سرخشان را در راه خدا می‌دهند تا به رهبری امام امت این انقلاب را حفظ کنند.
اسلام را احیا و زنده سازند و مستکبرین و استعمارگران را به یاری خدا از روی زمین محو سازند و حکومت اسلامی را برپا ساخته تا امام مهدی(عج) با ظهور خود انقلاب و حکومت اسلامی را رهبری کند. و این ملت همانهایی هستند که مرگ سرخ را بر مرگ سیاه ترجیح دادند و سخن شیوای او [حسین علیه‌السلام]  را تکرار می‌کنند که «اگر دین محمد بدون ریختن خون پایدار و زنده نمی‌ماند؛ پس ای شمشیرها مرا دریابید.»
التماس دعا
سرباز شهید «محمدعلی قدس»، سال 1338 در سمنان متولد شد و در 27/3/1360 در منطقه دهلاویه به شهادت رسید.