رضا خاتمی، جلایی‌پور، اردشیر امیرارجمند و... در اظهارنظرهایی مدعی شده‌اند مشتاق رفراندوم درباره مسائل سال 88 هستند. جلایی‌پور در روزنامه اعتماد نوشت اگر قرار است رفراندومی باشد باید مسائل سال 88 را به رفراندوم گذاشت. اردشیر امیرارجمند مشاور فراری موسوی نیز که با منافقین در پاریس در ارتباط است، می‌گوید قبل از روحانی، موسوی بوده که در تیرماه 89 از رفراندوم حرف زده است و همین موضوع راه خروج از انسداد سیاسی است.
این طیف ورشکسته توضیح نمی‌دهند که وقتی به نتایج انتخابات سال 88 و 25 میلیون رای مردم دهن‌کجی علنی کرده و حاضر شدند به قیمت ایجاد مزاحمت و هزینه برای نظام و مردم، رضایت آمریکا و انگلیس و صهیونیست‌ها را جلب کنند، اکنون چه تضمینی وجود دارد که به نتیجه رفراندوم کذایی تمکین کنند؟ به عبارت دیگر ورشکستگان مزدوری که نفرات میدانی آنها در خیابان شعار می‌دادند «انتخابات بهانه است- اصل نظام نشانه است» و  تاکتیک‌های سازمان سیا و MI6 در حوزه کودتای مخملین (نظیر خروج از حاکمیت، تحصن، نافرمانی و عدم تمکین به قانون، نپذیرفتن نتایج انتخابات و القای تقلب به عنوان اسم رمز آشوب و در عین حال ادعای همه‌پرسی) را یک به یک به اجرا گذاشتند و سرانجام نیز آدرس فشار و تحریم اقتصادی را به غرب دادند، اکنون چگونه می‌توانند سنگ مردی را به سینه بزنند که بقایای گروهک‌ها را با حماسه الهی 9 دی از کف خیابان جمع کنند و نیویورک تایمز مجبور شد اعتراف کند این بزرگترین راهپیمایی در ایران پس از مراسم تشییع آیت‌الله خمینی است.
همین استدلال درباره ادعای قانون‌گرایی دست‌اندرکاران فتنه و اظهار علاقه به محاکمه سران فتنه نیز جاری است. به این معنا که وقتی شما به قانون و مکانیزم‌های قانونی در انتخابات 88 تمکین نکردید و با خودکامگی زیر میز دموکراسی و قانون زدید، از کجا معلوم که مجازات جرایمی نظیر فتنه، بغی و فساد فی‌الارض را برای این جماعت نگون‌بخت بپذیرید؟!