Research@kayhan.ir
همچنین سیمور هرش روزنامه نگار مشهور آمریکایی، در ماه ژوئن 2008 ( خرداد 1387 ) با انتشار مقاله‌ای با عنوان« آماده کردن میدان نبرد »، در هفته نامه نیویورکر، از اختصاص بودجه محرمانه 400 میلیون دلاری برای بی ثبات کردن حکومت ایران، خبر داد .1
در این هنگام ابراهیم یزدی دبیرکل نهضت آزادی، که برای هماهنگی‌های لازم با آمریکایی ‌ها، به بهانه معالجات پزشکی، یک دوره سه ماهه از 30 بهمن 1386 تا 5 خرداد 1387 به آمریکا سفر کرده بود، پس از بازگشت، به صراحت استراتژی براندازی نظام را مطرح نمود. 2
معاون دادستان نیز در مرداد 1388  اظهار می‌دارد:
«مواضع نهضت آزادی پس از سفر سه ماهه آقای ابراهیم یزدی ـ رئیس تشکیلات غیر قانونی گروهک ـ  به آمریکا از 30 بهمن 86 لغایت 5 خرداد 87، شکل تندتری به خود گرفته به گونه‌ای که پس‌از سال‌ها در جلسات دفتر سیاسی گروهک، به صراحت استراتژی براندازی نظام مطرح و با قید مسالمت آمیز که یزدی به آن اضافه می‌کند و همانا براندازی نرم می‌باشد، تصویب می‌شود» .3
یزدی پس از بازگشت از آمریکا، با جسارت و گستاخی، ارکان اصلی نظام را هدف قرارداده و استراتژی حمله به ولایت فقیه را با هدف هنجارشکنی از مقدسات نظام، در دستور کار خود قرار داد. یزدی در مصاحبه‌ای در23 خرداد 87 با سایت خبری روز عنوان کرد:
«الان زمان آن است که عملکرد نظام مبتنی بر ولایت فقیه را مورد ارزیابی قرار دهیم. ما معتقدیم که مشکل اساسی ایران در سیستم ولایت فقیه است». 4
همچنین محمد توسلی رئیس دفتر سیاسی نهضت آزادی، در مورخه 20 خرداد 1387 اظهار می‌دارد:
«ما باید برای انتخابات آینده ریاست جمهوری، استراتژی مشخص کنیم و یا این که به سوی براندازی برویم».
هاشم صباغیان نیز اظهار می‌دارد:
«به دلیل اینکه منافع ملی مهم‌تر از حفظ نظام است، اگر نظام علیه منافع ملی عمل کند و اصلاح پذیر نباشد، براندازی آن هم ایرادی ندارد» .5
پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم در تاریخ 22 خرداد 1388 و با اعلام پیروزی محمود احمدی نژاد، فتنه گران که از قبل چنین نتیجه‌ای را حدس زده بودند، بدون ارائه هیچ سند و مدرکی، مدعی تقلب در انتخابات شدند. آنان سپس به جای پیگیری اعتراض خود از مجاری قانونی، سلسله آشوب ‌ها و اغتشاشاتی را کلید زدند تا با ایجاد هرج و مرج و ناامنی در کشور، نظام را مجبور به ابطال انتخابات کنند. البته ابطال انتخابات، گام اول نقشه آنان بود و چنانچه به این خواسته خود دست می‌یافتند ؛ گام بعدی آنان، کنار زدن رهبری و تغییر نظام جمهوری اسلامی، یا به عبارت صریح‌تر«براندازی نظام جمهوری اسلامی»بود. طراحی این توطئه، توسط سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس و از چند سال قبل و در ادامه طرح‌های براندازی نرم جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته بود. 6
باید توجه داشت که یک سال قبل از انتخابات یعنی در بهار سال 1387، تعدادی از اعضای نهضت آزادی، با تیم تبلیغاتی اوباما رئیس جمهور آمریکا، دیدار کرده و عملیاتی کردن تصمیمات این جلسه را به یکی از «آقازاده» ‌ها واگذار کردند. موضوعاتی نظیر تأکید بر نظارت بین‌المللی بر انتخابات با القای عدم اطمینان نسبت به برگزارکنندگان انتخابات و القای موضوع تقلب، در این جلسه مصوب شده بود. 7
دو سال بعد، احمد صدر حاج سید جوادی، از اعضای مرکزی نهضت آزادی، در تیر ماه 1389 در مصاحبه با سایت ضد انقلابی جرس گفت:
«من خوشحالم از این که می‌بینم موسوی و کروبی که زمانی از مدافعان نظام بودند، به مرحله‌ای رسیده‌اند که با عملکرد خود، گذشته خویش را نقد می‌کنند» .8
عبدالعلی بازرگان ـ پسر مهندس بازرگان ـ به همراه عطاءالله مهاجرانی، عبدالکریم سروش، اکبر گنجی و محسن کدیور، در سال 1388 تشکیل یک «اتاق فکر جنبش سبز» را برای هدایت اقدامات براندازانه آشوبگران، اعلام نمودند. 8
ترکیب فوق نشان‌دهنده ائتلافی از نهضت آزادی با عناصری از حزب کارگزاران و حزب مشارکت و جریان روشنفکری تحت حمایت سازمان سیا، می‌باشد.
بدین ترتیب، نهضت آزادی که در زمان رژیم وابسته و سلطنتی پهلوی، فعالیت‌های سیاسی خود را صرفاً در چارچوب قانون اساسی نظام شاهنشاهی انجام می‌داد و هیچ گاه حاضر نشد قدمی در جهت براندازی آن رژیم بردارد ؛ پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به عنوان ستون پنجم آمریکا در ایران، بار‌ها در جهت براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران، با سایر ضد انقلابیون همدست شده و کارنامه سیاه و ننگینی از خود به جای گزارده است.
منابع در دفتر روزنامه موجود است