وقتی ابتذال، دلار چاپ می‌کند!
به‌نظر می‌رسد برنامه ترکیه‌ای «زن روز» بیش از آنکه دغدغه‌ای فرهنگی یا اجتماعی داشته باشد، یک ماشین حساب دقیق برای تولید پول از کلیک‌های ایرانی‌هاست. پشت نقاب پرزرق‌وبرق مد، رقابت و ادعای empowerment زنان، در واقع یک تجارت چندمیلیاردی نهفته است که به‌خوبی می‌داند چطور از نگاه مخاطب، اسکناس بسازد.
براساس گزارش فرهیختگان، این برنامه با هر قسمت بین ۱ تا ۲.۳ میلیون بازدید در یوتیوب، درآمدی بین ۳ تا ۱۲ میلیارد تومان در فصل نخست به‌دست آورده است؛ رقمی که هر شبکه رسمی تلویزیونی در منطقه آرزویش را دارد. یوتیوب به طور میانگین برای هر بازدید بین ۰.۰۱ تا ۰.۰۳ دلار می‌پردازد، که ۵۵ درصد آن مستقیماً به حساب تولیدکننده واریز می‌شود. یعنی حتی وقتی بیننده ایرانی با کنجکاوی روی ویدئو کلیک می‌کند تا مثلاً «نقد اجتماعی» تماشا کند، در واقع دارد دلار به جیب یک کمپانی ترکیه‌ای می‌ریزد.
پشت ماجرا، شرکت مدیاپیم(MedyaPim) است؛ همان کمپانی که تخصصش تولید رئالیتی‌شوهای پرزرق‌وبرق و پرحاشیه است. آن‌ها سال‌هاست در بازار خاورمیانه، محتوای کم‌هزینه و پرسود می‌فروشند: برنامه‌هایی که نیاز به سناریوی پیچیده یا تولید گران ندارند، بلکه فقط چند نور، چند چهره جذاب و مقدار زیادی حاشیه می‌خواهند. هر قسمت از «زن روز» در ظاهر یک رقابت سرگرم‌کننده است، اما در واقع، یک پروژه دقیق بازاریابی است که با فروش تبلیغات و جذب اسپانسر، سود چندبرابری ایجاد می‌کند.
اگرچه تولیدکنندگان «زن روز» در مصاحبه‌های خود از «توانمندسازی زنان خاورمیانه» سخن می‌گویند، اما واقعیت اقتصادی ساده است: توانمند شدن اصلی، برای حساب بانکی مدیاپیم اتفاق می‌افتد، نه برای زن ایرانی. برنامه‌ای که در ظاهر از زنانگی حرف می‌زند، در باطن نمونه‌ای از سرمایه‌داری رسانه‌ای است؛ الگویی که از هر لبخند، هر لباس و هر کلیک، پول می‌سازد.
در نهایت، باید گفت «زن روز» بیش از آنکه یک پدیده فرهنگی باشد، یک کسب‌وکار سرد و دقیق است؛ بازاری پرسود که از مد و ابتذال، طلا می‌ریزد. و چه طنز تلخی است که در این میان، بینندگان هم مشتری هستند و هم سرمایه‌گذار.