کِر استارمر، منفورترین نخست‌وزیر تاریخ انگلیس لقب گرفت

سرویس خارجی-
نتایج یک نظرسنجی در انگلیس نشان می‌دهد که «کِر استارمر» منفورترین نخست‌وزیر تاریخ این کشور لقب گرفته است!
در ژوئیه ۲۰۲۴ (تیر ۱۴۰۳)، حزب کارگر به رهبری «کر استارمر» با وعده‌های پرطمطراقِ ثبات اقتصادی و پایان دادن به هرج‌‌و‌مرج محافظه‌کاران، با اکثریت قاطع ۱۷۲ کرسی به قدرت رسید. اما میراث ویرانگر دولت‌های «بوریس جانسون» و «لیز تراس»، از جمله رکود تورمی پس از برگزیت، بدهی‌های نجومی و تورم بالای ۱۰درصدی، اقتصاد انگلیس را به ورطه‌ای کشانده بود که حتی استارمر آن را «بدترین وضعیت از زمان جنگ جهانی دوم» توصیف کرد. با این حال، ورود کارگر به قدرت نه‌تنها بهبود نیاورد، بلکه با بحران‌های خارجی مانند جنگ اوکراین و تنش‌های غرب آسیا، فشار بر بودجه عمومی را دوچندان کرد؛ بدهی ملی به بیش از ۱۰۰درصد تولید ناخالص داخلی رسید و PMI کامپوزیت در سپتامبر ۲۰۲۵ (شهریور ۱۴۰۴) به پایین‌ترین سطح خود در سال سقوط کرد. این وضعیت، که با وعده‌های انتخاباتی کارگر برای رشد ۱.۵درصدی سالانه در تضاد بود، حزب را در موقعیتی قرار داد که به جای «بازسازی»، با واقعیت تلخ رکود دست‌‌و‌پنجه نرم کند- واقعیتی که حالا لقب «سال هدررفته» را بر دولت استارمر چسباند.
ناتوانی حزب کارگر در مهار این طوفان، از تصمیمات جنجالی مانند افزایش مالیات بر کسب‌وکارها و برش یارانه سوخت زمستانی برای سالمندان- که با عقب‌نشینی‌های خفت‌بار همراه شد- تا شورش ۱۲۰ نماینده حزب علیه طرح کاهش مزایای ناتوانی، به‌سرعت به نمادی از بی‌کفایتی تبدیل شد. نظرسنجی‌های «یوگاو» در می ‌۲۰۲۵ (اردیبهشت ۱۴۰۴) نشان داد که انگلیسی‌ها دیدگاه منفی به استارمر دارند، در حالی که رقیب پوپولیست پیشتازی می‌کند. 
نظرسنجی جدید
به گزارش «مهر» به نقل از «اسکای نیوز»، نتایج نظرسنجی صورت گرفته در انگلیس نشان می‌دهد کِر استارمر نامحبوب‌ترین نخست‌وزیر تاریخ این کشور لقب گرفته است به طوری که تنها ۱۳درصد از شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی حمایت خود را از عملکرد وی نشان دادند. لازم به ذکر است که چندی قبل نیز «آنجلا رِینر»، معاون نخست‌وزیر انگلیس، در پی رسوایی مالی به دلیل عدم پرداخت رقم دقیق مالیات بر دارایی مرتبط با آپارتمان متعلق به وی، استعفا کرد، اتفاقی که به مصائب دولت چپ ‌میانه این کشور که برای بقا تقلا می‌کند، دامن زده است. به نوشته «سی‌ان‌ان»، خروج رینر از دولت برای کِر استارمر، نخست‌وزیر انگلیس، که رفته‌رفته محبوبیت خود را از دست می‌دهد، دردسری دیگر محسوب می‌شود؛ مضاف بر این‌که کابینه وی یکی از نخبه‌های سیاسی درخشان خود را نیز از دست خواهد داد.