سلام بر حقیقت محمدیه(ص)(درمکتب امام)

خدايا؛ درود بى‏پايان فرست بر مبدأ و غايت ظهور و صورت و ماده اصل نور (كه هيولاى اولى است) و هم او برزخ كبراست چنانچه [دَنى‏] نزديك شد پس تعينات را رها كرد [فَتَدلّى‏] و خراميد [فكانَ قابَ قَوسَيْنِ‏] پس در جايگاه يك كمان كامل با دو قوس وجود و تكميل دايره غيب و شهود قرار گرفت [أو أدْنى‏] يا نزديكتر از آنكه همان مقام عماء است، بلكه در آن جايگاه هيچ مقامى نيست.
صحیفه امام؛ ج1؛ ص8 | قم؛ 7 تیر 1314