مشارکت اقتصادی مردم با طرح «نشان‌دار کردن مالیات‌ها»
طرح نشان‌دار کردن مالیاتی در حالی وارد دومین سال اجرا شد که می‌تواند بیش از این گسترش یابد و اعتماد مؤدیان مالیاتی به محل هزینه‌کرد مالیات پرداختی را افزایش دهد.
به گزارش کیهان، بر اساس اعلام سازمان امور مالیاتی، از امسال، برای دومین سال متوالی امکان انتخاب محل هزینه‌کرد مالیات توسط مؤدیان فراهم شده است. در واقع مردم می‌توانند با ورود به سامانه my.tax.gov.ir مشخص کنند که مالیات پرداختی‌شان صرف حوزه‌هایی همچون آموزش، درمان، محیط زیست یا سایر اولویت‌ها شود. این اقدام می‌تواند این پیام را به جامعه بدهد که مالیات در حال تبدیل شدن از یک اجبار ناراحت‌کننده به یک کنش آگاهانه و قابل رصد است.
در روزهایی که اقتصاد ایران بیش از همیشه نیازمند شفاف‌سازی جریان پول، تقویت اعتماد عمومی و کاهش فشار بر طبقات پایین درآمدی است، اجرای طرح‌هایی مانند «نشان‌دار کردن مالیات‌ها» می‌تواند گامی مؤثر در تحول نظام مالیاتی کشور و بازگشت اعتماد به فعالان اقتصادی باشد.
سازمان امور مالیاتی در سال گذشته ۱۲هزار میلیارد تومان معادل یک‌درصد از درآمدهای مالیاتی را به این طرح اختصاص داد که نتیجه آن، مشارکت ۳۶۳هزار نفر از مؤدیان بود که با انتخاب خود، حدود ۲۰۰۰ پروژه ملی و استانی را تامین مالی کردند.
همچنین بر اساس آخرین اطلاعات منشر شده، در بهار سال جاری هم 49 هزار و 859 میلیارد تومان برای توسعه و آبادانی کشور به حساب شهرداریها، دهیاری‌ها، فرمانداریها و ادارات کل امور عشایر سراسر کشور پرداخت شده که نسبت به مدت مشابه سال قبل‌تر، رشد 43 درصدی داشته است.
همچنین در این بازه زمانی، 15 هزار و 106 میلیارد تومان به بخش سلامت و درمان اختصاص یافته است که در مقایسه با مدت مشابه سال ماقبل، رشد 219 درصدی را نشان می‌دهد.
افزون بر موارد یادشده، در سه‌ماهه نخست سال جاری از محل عوارض ارزش افزوده در مجموع یک هزار و 689 میلیارد تومان در قالب سهم 27 صدم درصد ترویج و توسعه ورزش‌های همگانی و سامان‌دهی امور جوانان به حساب‌های مربوطه نزد خزانه‌داری کل کشور واریز شده است که بیانگر رشد قابل ملاحظه 32 درصدی نسبت به دوره مشابه در سال گذشته است.
این طرح که در سال گذشته هم اجرا شد، شاید در برابر رقم کل درآمدهای مالیاتی چندان بزرگ نباشد، اما نشانه‌ای از تغییر رویکرد به سمت مشارکت مردم در تصمیمات اقتصادی است. در واقع، اگر مردم ببینند که مالیاتی که می‌پردازند به شکل مستقیم صرف مدرسه، بیمارستان یا محیط‌زیست محل زندگی‌شان می‌شود، احتمالاً دیگر مالیات را صرفاً یک «پرداخت اجباری» نخواهند دانست، بلکه آن را نوعی سرمایه‌گذاری اجتماعی در نظر می‌گیرند.
از سوی دیگر، یکی از مهم‌ترین مطالبات رهبر انقلاب، مشارکت دادن مردم در امور اقتصادی است که نشان‌دار کردن مالیات‌ها می‌تواند در این چارچوب تعبیر شود و نوعی از مشارکت دادن مردم در اقتصاد باشد.
نکته دیگر، چالش تأمین مالی دولت است. به نظر می‌رسد سازمان برنامه کمتر علاقه داشته باشد درآمدهای مالیاتی در جاهایی که او مشخص نکرده هزینه شود که این چالش هم با هماهنگی دستگاه‌ها قابل حل است. به هر حال این هزینه‌ها در نهایت برای عمران و آبادی کشور و رفاه مردم هزینه می‌شود و فقط شاید سرفصل‌های آن از سوی دولت دچار تغییر شود.
البته به نظر می‌رسد این طرح هنوز آن‌طور که باید فراگیر نشده و حتی بسیاری از مؤدیان از جزئیات آن خبر ندارند و در این زمینه وظیفه سازمان امور مالیاتی است تا افراد را در این زمینه آگاه کند.