شهيد حجت‌الله باقري قهي در شب نيمه شعبان سال 1341 مصادف با شب ميلاد مولا و مقتدايش صاحب‌الزمان(عج)، در خانواده‌اي مذهبي و زحمتكش در تهران بدنيا آمد و به همين دليل نام حجت‌الله را براي او انتخاب كردند. حجت‌الله در عمليات بيت‌المقدس كه منجر به آزادسازي خرمشهر و خوشحالي قلب امام و امت شد، شركت داشت كه در آن عمليات بر اثر اصابت‌ تركش مجروح شد. ابتدا او را به بيمارستان فاطميه قم آوردند و پس از آگاه شدن پدر و مادرش و با پيگيري آنها به بيمارستان اميرالمؤمنين(ع) تهران منتقل شد. هنوز جراحت عمليات بيت‌المقدس بر تنش بود كه عازم جبهه و شركت در عمليات رمضان شد. هواي خوزستان در تابستان به حد اعلاي گرماي خود رسيده بود و بسيار طاقت‌فرسا شده بود. واقعاًً ماندن در آن شرايط آب و هوايي و جنگيدن، مرد جنگ مي‌خواست كه حجت‌الله خودش را رساند. قبل از شهادت وصيت‌نامه‌اي نوشت که در آن آمده است: «به اميد پيروزي مستضعفين جهان بر مستكبرين جهان و به اميد پيروزي دين خدا بر تمام دين‌هاي ابرجنايتكاران جهان. پدر و مادر عزيزم، اگر اين توفيق نصيبم شد و شهيد شدم به خود ناراحتي راه ندهيد چون من امانتي بودم از طرف خداوند كريم در نزد شما و چه كاري بهتر از اين كه انسان در راه خدا قدم نهد هرچند مي‌داند كشته مي‌شود و اي‌كاش به جاي يك جان امانتي، هزارها جان از خود مي‌داشتم و در اين راه مي‌گذاشتم... برادران عزيز و خواهران گراميم... تا خون در رگ‌هايتان هست از اين انقلاب و جمهوري اسلامي طرفداري كنيد...» آري بيابان‌هاي گرم و تفتيده كوشك، آن هم در ماه مبارك رمضان، ميعادگاه او با معشوقش بود.