امید و ناامیدی در میان دشت
محمد محمدی
فیلم «ناتور دشت»، با الهام از یک رویداد واقعی، داستان ناپدید شدن دختر بچه‌ای در یک روستای دورافتاده را روایت می‌کند. این اتفاق تلخ، آرامش روستا را بر هم می‌زند و اهالی روستا به همراه نیروهای امدادی برای یافتن دختر گمشده، دست به‌کار می‌شوند. در این میان، ماجراهایی رخ می‌دهد که لایه‌های پنهان شخصیت‌های مختلف را آشکار می‌کند. از جمله، احمد پیران، محیط‌بان بازنشسته روستا، که به دنبال یافتن دختر گمشده است و در این مسیر، با گذشته خود نیز رو‌به‌رو می‌شود.
لوکیشن روستایی این فیلم، با نورپردازی دقیق و استفاده از نماهای باز، به زیبایی هر چه تمام‌تر به تصویر کشیده شده است. این فضا، نه تنها به عنوان پس‌زمینه‌ای برای روایت داستان عمل می‌کند، بلکه به عنوان یک شخصیت فعال در فیلم عمل کرده و بر روی روایت و احساسات شخصیت‌ها تاثیرگذار است. به عنوان مثال، سکانس جست‌وجوی دختر گمشده در مزارع گندم، با استفاده از نور طلایی غروب آفتاب، حس امید و ناامیدی را به طور همزمان در مخاطب ایجاد می‌کند.
بازی‌های قابل قبول بازیگران، به ویژه‌هادی حجازی‌فر در نقش احمد پیران و میرسعید مولویان در نقش آیهان، از دیگر نقاط قوت فیلم است. حجازی‌فر با بازی در نقش مردی روستایی و با تجربه، توانسته است عمق احساسات شخصیت خود را به خوبی به نمایش بگذارد.
با این حال، فیلم «ناتوردشت» نیزدارای نقاط ضعف است. یکی از این نقاط ضعف، روایت خطی و مستقیم داستان است که در برخی بخش‌ها، کمی پیش‌بینی‌پذیر می‌شود. همچنین، برخی شخصیت‌ها و خرده‌داستان‌ها می‌توانستند با پرداخت بیشتر، جذاب‌تر شوند.
یکی دیگر از نکات قابل توجه در این فیلم، تاکید بر همدلی و اتحاد مردم روستا در برابر مشکلات است. این پیام مثبت، در شرایط کنونی جامعه، بسیار ارزشمند است. همچنین، فیلم به موضوعاتی مانند اهمیت خانواده، ارزش‌های انسانی و اهمیت حفظ محیط زیست نیز پرداخته است.
در مجموع، «ناتوردشت» فیلمی است که با روایت داستانی جذاب و بازی‌های قابل قبول، مخاطب را به خود جذب می‌کند. اگرچه این فیلم می‌توانست با پرداخت بهتر به برخی جزئیات، به اثر کامل‌تری تبدیل شود، اما به عنوان یک فیلم اجتماعی با مضامین انسانی، ارزش دیدن را دارد.
«ناتوردشت» نتوانست آن‌طور که شاید پیش‌بینی می‌شد در جشنواره سیمرغ از آن خود کند، چرایی‌اش سؤالی است که پاسخ آن ساده است. انتخاب فیلم‌های برنده در جشنواره‌ها، همواره با سلیقه و نظر داوران همراه است. همچنین، رقابت در جشنواره فیلم فجر همواره به ترکیب داوران بستگی داشته است. یک گروه چند نفره که می‌بایست در تمامی بخش‌ها اظهار‌نظر کنند. انگار هیئت داوری این دوره از جشنواره معیارهایی دارند که پیش‌بینی نمی‌شد به همین دلیل است که نحوه جایزه دادن آنان نیز تا حد قابل تاملی شگفتانه داشت.
«ناتوردشت» فیلمی است که با وجود تمام کم‌وکاستی‌ها، ارزش دیدن را دارد و می‌تواند به عنوان یک اثر قابل تأمل در سینمای ایران مورد توجه قرار گیرد. این فیلم، با روایتی ساده و انسانی، به مخاطب یادآوری می‌کند که در دل هر جامعه‌ای، داستان‌های پرماجرا و پرمعنا وجود دارد.