امام علی(ع): «... به آنچه عمل می‌کرد می‌گفت، به آنچه عمل نمی‌کرد چیزی نمی‌گفت. اگر در سخن گفتن بر او پیشی می‌گرفتند، در سکوت مغلوب نمی‌گردید، و بر شنیدن از سخن گفتن حریص‌تر بود. اگر بر سر دو راهی دو کار قرار می‌گرفت، می‌اندیشید که کدام یک با خواسته نفس او نزدیک‌تر است، با آن مخالفت می‌کرد.»              نهج‌البلاغه- حکمت 289