تحصیلکرده‌ها و دکترهای فوتبال کجا هستند؟!(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
آقای رضا وطنخواه، پیشکسوت خوشنام فوتبال ایران در‌مصاحبه‌ای که همکارانمان در کیهان ورزشی درباره انتخابات فدراسیون فوتبال با ایشان کرده‌اند، می‌گوید:«... ما مربیان و مدرسان با دانش و دانشگاه رفته را کنار گذاشته‌ایم و انتظار کار علمی و پیشرفت داریم.» و ادامه می‌دهد:«ممکن نیست با محدود کردن ورود کارشناسان آشنا به علم فوتبال و میدان دادن به افرادی که حتی مسائل ساده اخلاقی را رعایت نمی‌کنند، این فوتبال سامان بگیرد.» و بالاخره حرف آخر را هم با طرح یک سؤال اساسی می‌زند و آن اینکه:«تحصیلکرده‌ها و دکترهای ملی‌پوش ما کجا هستند؟ من به همه آنهائی که دارند تلاش می‌کنند، احترام می‌گذارم اما برای شرایط بهتر فوتبال هرچیزی باید جای خودش باشد.»
خوانندگان محترم گواهی می‌دهند که مضمون و لب کلام پیشکسوت نام آشنای فوتبال ما- که حکایت از تجربه و پختگی ایشان دارد- بارها و بارها از سوی بسیاری از کارشناسان و اهالی اصیل ورزش و فوتبال مطرح شده است. پیش از این نیز آقای مهدی مناجاتی- که ایشان نیز یکی از بزرگان و صاحبان کسوت فوتبال ایران به حساب می‌آید- گفته بود:«فوتبال در بن‌بست مدیریتی قرار دارد... ما در بخش مدیریت فوتبال ضعف‌های فراوانی داریم» و...
بارها با این قلم ناتوان بر این موضوع تاکید کرده‌ایم که دردهای فوتبال و ریشه و خاستگاه آن و حتی راه‌های درمان زخم‌های کهنه بر همگان روشن است و به کرات از سوی اهالی فن و صاحبان کسوت و استخوان خرد کرده‌های کاربلد و صاحب تجربه مطرح شده، اما نکته جالب و عجیب و سؤال بزرگ و بی‌پاسخ این است که چرا کسانی که به طور رسمی و قانونی وظیفه دارند و مسئول هستند، در این باره دستی نمی‌جنبانند و قدمی برنمی‌دارند.
این تعجب وقتی به تاسف تبدیل می‌شود که سال‌ها و در دوره‌ها و مقاطع مختلف مدیریتی، عین این حرف‌ها را درباره «درد و درمان»های ورزش از زبان مدیران ارشد و مسئولان اصلاح و ایجاد تحول شنیده‌ایم. همین چند روز پیش بود که وزیر ورزش در واکنش به اتفاقات غیر اخلاقی و حواشی بسیار تاسف برانگیز بازی پرسپولیس- تراکتور صراحتا اظهار داشت: «هر رویدادی روی سکو رخ می‌دهد، ریشه در خارج از استادیوم‌ها دارد. وقتی مدیران مرز رفتار حرفه‌ای را رعایت نمی‌کنند و به کری خواندن و تحریک احساسات طرفداران روی می‌آورند، چنین اتفاقی رخ می‌دهد.» می‌بینید! حتی ایشان هم ریشه مشکلات ورزش را ورای ظواهر و فراتر از آنچه در سکوها رخ می‌دهد، در آنجایی می‌بیند که پیشکسوتان و اهل فن آدرس می‌دهند. یعنی «مدیریت»!