صندلی سپید
ونوس جامی‌پور
لحظه‌ی درک آفتاب امید
صبح صادق نگاه کرد و شنید
پشت پرده فرشتگان گفتند:
آشکار است ماه- بی‌تردید -
وقت، وقت ستایش صبر است
مهلت عشق می‌شود تمدید
سایه‌ی سبز سیره‌ی اسلام
منشا رویش است و مظهر عید
از هبوط ستم رها شده‌ایم
از هیاهوی مبهم تهدید
سالکی از عشیره‌ی سادات
نور چشمان عارفان شهید
سرگذشت امام؛ یک درس است
آی مردم به داد هم برسید
آسمان بیقرار و بارانی
مهرآباد ناگهان خندید
وقت دیدار در جماران بود!
صندلی آه، صندلی سپید