رسانه‌های سوئدی، روز پنجشنبه، خبر دادند «سلوان مومیکا»ی 
۳۸ ساله، فرد اهانت‌کننده به قرآن کریم، که چندین مرتبه کتاب آسمانی 
مسلمانان را به آتش کشیده بود، به ضرب گلوله کشته شده است. طبق گزارش «اکسپرسن»، این فرد در آپارتمان خود در شهر «سودرتلیه» و هنگام حضور در یک پخش زنده در شبکه اجتماعی تیک‌تاک به هلاکت رسیده است و چند نفر در این ارتباط بازداشت شده‌اند. آن‌طور که «ایسنا» نوشته است، «اکسپرسن» گزارش داده است که «سلوان نجم»، یکی از همدستان سلوان مومیکا، می‌گوید نیروهای امنیتی به او اعلام کرده‌اند که این فرد به ضرب گلوله کشته شده است. گفته شده عملیات گسترده پلیس در چهارشنبه شب در این منطقه در جریان بوده است و تصاویر حضور پررنگ نیروهای امنیتی را نشان می‌دهد. مومیکا، مهاجر عراقی‌‌الاصل ساکن استکهلم، بارها با حمایت پلیس سوئد اقدام به قرآن‌سوزی کرد که موجی از اعتراضات را در سراسر جهان برانگیخت. «اولف کریسترسون»، نخست‌وزیر سوئد، در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: «من می‌توانم به شما اطمینان دهم که سرویس‌های امنیتی عمیقاً درگیر این پرونده هستند، بدیهی است که خطر ارتباط یک قدرت خارجی با این قتل وجود دارد.» گفتنی است، همزمان با هتاکی‌های این فرد نامتعادل بسیاری از کشورها به نشانه اعتراض، دیپلمات‌های سوئدی را احضار و مراتب اعتراض خود را به آن‌ها اعلام کردند.
به هر حال، هلاکت این فرد باز هم این بحث را پیش می‌کشد که شاید هیچ اصلِ حقوق بشری چون اصل «آزادی بیان» مفهومی سیال نداشته باشد. گاهی کوچک‌ترین انتقادات به رژیم آپارتاید اسرائیل مصداق یهودی‌ستیزی و نژادپرستی قرار می‌گیرد از ذیل عنوان آزادی بیان خارج و محکوم می‌شود و گاهی نیز نفرت‌پراکنیِ خشونت‌آمیز نسبت به مقدساتِ پیروان یک دین (به ویژه اسلام) مصداق آزادی بیان قرار می‌گیرد! این سودا زده گفته بود که «می‌خواهم اهمیت آزادی بیان را برجسته کنم.» سلوان مومیکا در حالی هتک حرمت به کتاب مقدس مسلمانان را با این اظهارنظر توجیه کرده است که آزادی بیان یکی از دغدغه‌های مهم بشر است و به همین دلیل در همه جای جهان فعالیت‌های زیادی برای تحقق این امر مهم صورت می‌گیرد. اما چه می‌شود کرد که «هتک حرمت» مقدسات ربطی به احقاقِ حقِ آزادی بیان ندارد!