امام علی(ع) می‌فرماید: یاد خدا بودن دو گونه است، یکی آنکه یاد او باشی و او را ستایش کنی. پس چه نیکو است و چه پاداش بزرگی دارد، و دوم آنکه به نزد آنچه حرام است یاد او باشی (و حرام را ترک کنی) که این گونه یاد خدا بودن بهتر از اولی است.»(1)
همچنین آن حضرت می‌فرماید: هرگز به حقیقت یاد خدا نمی‌رسی مگر آنکه خودت را فراموش کنی،‌و نفس و خودبینی را در کارت نابود سازی.»(2)
____________
1- شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید، ج 20، ص 347.
2- غررالحکم، ص 333