امام صادق(ع) در تفسیر آیه: «والذین کذّبوا بایاتنا سنستدرجهم من حیث لایعلمون»(اعراف-182) می‌فرماید: «منظور از این آیه، بنده گهنکاری است که پس از انجام گناه، خداوند او را مشغول نعمتی قرار می‌دهد، ولی او نعمت را به حساب خوبی خودش گذاشته و از توبه و استغفار در برابر گناه غافلش می‌سازد».(1)

امام علی(ع) می‌فرماید: «اگر دیدید خداوند نعمت فراوانی به شما داده است، این فراوانی نعمت را حمل بر سزاواری و شایستگی خودتان ندانید، اگر دیدید نعمتی را خدا به شما می‌دهد و شما در مسیر بندگی او نیستید، از آن بترسید و برحذر باشید».(2)

____________

-۱ اصول کافی، ج2، ص452

-۲ خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، مورخ 1400/06/31