انتقاد دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی از هزینه‌های غیرضروری سفرهای خارجی مسئولان (اخبار ادبی و هنری)
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان نقطه نظرات مختلفی در حوزه فرهنگ و هنر از هزینه‌های غیرضروری سفرهای خارجی برخی مسئولان انتقاد کرد و گفت: متأسفانه در شرایطی که هنرمندان ما برای تأمین حداقل‌ها دچار مشکل هستند، هزینه‌های بیت‌المال صرف سفرهایی می‌شود که اغلب خروجی چندان مثبتی ندارند. اگر بخشی از این هزینه‌ها به حمایت از هنرمندان اختصاص یابد، می‌توان هنر ایرانی را در سطح بین‌المللی صادر و ارزآوری کرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه، در جلسه یکصد و یازدهم شورای هنر، همچنین با انتقاد از ایجاد برخی معاونت‌ها در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اظهار کرد: تشکیل معاونت مستقل برای برخی موضوعات فرابخشی به‌صورت مستقل، چندان حکیمانه نبود و موضوعات دارای درجه اهمیت بالا مانند قرآن باید در تمامی معاونت‌ها از جمله سینما و هنر جاری و ساری باشد. شاید بهتر باشد که به جای اختصاص یک معاونت مجزا برای قرآن، جدا از دیگر بخش‌ها، این موضوع محتوایی در تمام ساختارهای موجود سریان یابد و در عین حال، یک معاونت مستقل برای هنرهای نمایشی با توجه ویژه به رویکرد هنر دینی ایجاد شود. این اقدام می‌تواند کمک بزرگی به هنر کشور باشد.
خسروپناه با انتقاد از تقسیم‌بندی‌های مرسوم نسلی، اظهار کرد: معتقد به دسته‌بندی‌هایی مانند نسل Z، آلفا یا بتا نیستم. این دسته‌بندی‌ها بیشتر شبیه به یک بازی است که ما را وارد آن کرده‌اند. به‌عنوان مثال، ویژگی‌هایی که به دهه ۷۰ یا ۸۰ نسبت می‌دهند، در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ نیز وجود داشته و کم هم نبوده است. تنها تفاوت در این است که ابزارهای رسانه‌ای امروز بسیار قوی‌تر شده‌اند.
وی با تأکید بر اهمیت شناخت لایه‌های مختلف هر نسل، گفت: هر نسل دارای سطوح و طبقات متعددی است. تحقیقات میدانی و پیمایش‌های صورت‌گرفته نشان می‌دهند که در دهه‌های مختلف، از ۶۰ تا ۸۰، حداقل هفت سطح متفاوت وجود دارد. بنابراین نباید تمام برنامه‌ریزی‌ها را تنها بر اساس بخشی از نسل متمرکز کرد. از طرفی، غفلت از این بخش‌ها نیز اشتباه است. همه این گروه‌ها باید در برنامه‌ریزی‌ها مدنظر قرار گیرند.
خسروپناه با اشاره به برخی نمونه‌های مشارکت اجتماعی نسل‌های مختلف، افزود: برای مثال، در برنامه اعتکاف، امسال یک میلیون نفر ثبت‌نام کرده‌اند. این مشارکت‌ها نشان‌دهنده عمق باورها و هویت دینی در بخشی از جامعه است و نباید نادیده گرفته شود. از سوی دیگر، جوانانی که حتی هویت ایرانی خود را از دست داده‌اند نیز نیازمند توجه ویژه هستند. در برنامه‌ریزی‌ها باید همه گروه‌ها را دید و برای هر یک از آن‌ها برنامه‌ای مناسب طراحی کرد.