اگر انسان زیاد دنبال پرورش تن به معنی نفس‌پروری برود، به جسمش زیان می‌رساند. آدم نفس‌پرور، فقط درباره شکمش فکر می‌کند، که لذت شکم را هرچه بیشتر ببرد، و شک ندارد کسی که می‌خواهد جسمش را سالم نگهدارد، نمی‌‌تواند اینجور باشد، بلکه باید با شکم‌پرستی مبارزه کند. یک آدم تنبل و تن‌پرور دنبال لذت‌های دیگر است... این تن‌پروری به معنی نفس‌پروری است و بر ضد پرورش جسم به معنی بهداشت جسمی می‌باشد.»(1)

____________

1- تعلیم و تربیت در اسلام، شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 270