درباره شخصيت على بن ابيطالب، از حقيقت ناشناخته او صحبت كنيم، يا با شناخت محجوب و مهجور خود؟ اصلًا على(ع) يك بشر ملكى و دنيايى است كه ملكيان از او سخن گويند يا يك موجود ملكوتى است كه ملكوتيان او را اندازه‌گيرى كنند؟... دانشمندان و اهل فضيلت و عارفان و اهل فلسفه با همه فضايل و با همه دانش ارجمندشان آنچه از آن جلوه تام حق دريافت كرده‏اند، در حجاب وجود خود و در آينه محدود نفسانيت خويش است و مولا غير از آن است. پس اولى‏ آن است كه از اين وادى بگذريم و بگوييم على بن ابيطالب فقط بنده خدا بود، و اين بزرگ‌ترين شاخصه اوست كه مى‏توان از آن ياد كرد، و پرورش يافته و تربيت شده پيامبر عظيم‌الشأن است، و اين از بزرگ‌ترين افتخارات اوست.

صحیفه امام؛ ج14؛ ص347 | پیام به كنگره هزاره نهج‌البلاغه‏؛ 27 اردیبهشت 1360