آیت‌الله بهاءالدینی می‌فرمودند: در اوایل طلبگی، هنگامی که در مدرسۀ فیضیه زندگی می‌کردم به بیماری... مبتلا شدم که نیاز به عمل جراحی داشت، اما با توسل به حضرت زهرا(س) شفا یافتم.

اینجانب (ری‌شهری) در عالم رؤیا آیت‌الله بهاءالدینی را دیدم که مرا توصیه به توسل به حضرت زهرا(س) می‌فرمایند. این رؤیا را با ایشان درمیان گذاشتم. ایشان ضمن تصدیق موضوع، فرمودند: توصیه‌ای که ما به همه داریم، توسّل به آن حضرت است.

آموزندگی رفتار

رفتار حضرت آیت‌الله بهاءالدینی بیش از گفتارش آموزنده بود؛ حُسن معاشرت، ساده‌زیستی، بی‌اعتنایی به دنیا و رعایت نهایت ادب در برخوردهای ایشان کاملاً مشهود بود. با کهولت سن و ضعف مزاج تا موقعی که می‌توانست به هر زحمتی بود به احترام میهمان از جا برمی‌خاست. یاد دارم یک بار هنگامی که با اصرار از ایشان خواستم از جای خود بلند نشود، فرمود: شکر اینکه می‌توانم از جا برخیزم، برخیزم.

مکرر اتفاق می‌افتاد وقتی خدمتشان شرفیاب می‌شدم، می‌فرمود: به پاسداران همراه هم بگو بیایند و هنگامی که عرض می‌کردم آنها بیرون می‌مانند، دستور می‌دادند که از آنها پذیرایی کنند.

* کتاب: خاطره‌های آموزنده، نوشته آیت‌الله محمدی ری‌شهری 

انتشارات دار الحديث قم