ملجأ درماندگان
نیره قدیرزاد
کبوتر دلم را به سویش رها کردم...
همان «شمس الشموسی» که تابش نور هدایتش، مرزها را در نوردیده است.
آرزوی دیدارت را مستجاب کن که غم از حد گذشته و مرهم آلام سویدای دلمان، تنها تو هستی،ای سلطان خراسان!
منِ حاجتمند که دور افتاده از دیارت، محتاج تنها یک پنجره فولادت هستم به سوی ملکوت معجزه‌ات!
توفیق بده که به پابوست بیایم، در روز آغازین ورودت به دنیای فرودین، که با قدوم معجزه‌ات، شفای درد وجودیمان گشته‌ای!
ای حرمت، ملجأ درماندگان!