نگاهی به فیلم خجالت نکش 2
خجالت‌آور
!
محمدرضا محقق
فیلم «خجالت نکش2» یک اثر باسمه‌ای و بدون رعایت قواعد ژانر، است که به دلیل فقدان چیزی به نام فیلمنامه و لنگ در هوا بودن همه ارکان، هم توهین به شعور مخاطب، هم اتلاف وقت و هزینه او، هم نمره پایینی در کارنامه سازنده‌اش است.
«خجالت نکش 1» هم البته همه این مصایب را داشت ولی حداقل اندکی ریتم و روند فیلمنامه نیم بندش، جلوی فاجعه را گرفته بود، ولی در شماره 2 وضعیت آن‌قدر پوچ است که اتفاقا بر خلاف عنوان مشعشع فیلم، تنها کاری که باید کرد و می‌شود کرد همین خجالت کشیدن است و بس!
داستان از این قرار است که قنبر و صنم یک زوج سن و سال‌دار و روستایی هستند. آن‌ها با دختر کوچک‌شان هدیه، زندگی آرامی دارند تا اینکه قنبر هوس می‌کند سروسامانی به مشکلات‌شان بدهد. او با یک دکتر قلابی در اینستاگرام آشنا می‌شود و متوجه می‌شود که دلیل تنش‌های بین او و همسرش، روز عقدشان بوده‌است. یعنی صنم و قنبر به خاطر عقدبستن در روزی که قمر در عقرب بوده، دچار نحسی شده‌اند و باید از یکدیگر طلاق بگیرند و در روز سعدی، دوباره عقد کنند. آن‌ها دور از چشم فرزندان‌شان، طلاق می‌گیرند اما با فوت محضردار، عقدشان به تعویق می‌افتد. این اختلالی که در عقد آن‌ها ایجاد می‌شود، زمینه‌ساز اتفاقات بعدی‌ست. صنم و قنبر، بعد از جدایی، سعی در آزار طرف مقابل را دارند و وانمود می‌کنند که به فکر برگشتن به زندگی مشترک‌شان نیستند و به دنبال زندگی تازه‌ای هستند. کارهای آن‌ها تا جایی ادامه پیدا می‌کند که فرزندان‌شان وارد عمل می‌شوند و این دو، با وجود مخالفت‌های برادر صنم، دوباره با یکدیگر عقد می‌کنند....
ولی باور کنید آنچه با کلمات روی کاغذ آمده، از آنچه با دوربین در فیلم خجالت نکش2 ثبت شده، خیلی آبرومندتر و سالم‌تر و قابل تحمل‌تر است.
وقتی باسمه‌ای کاری و دم دستی سازی و ابتذال محض در همه ارکان و اجزای یک فیلم، از فیلمنامه گرفته تا دیالوگ‌ها و شخصیت‌ها و... به طور یکپارچه رخ می‌دهد، دیگر واقعا چه جای نقد و تحلیل و گفت‌وگو؟ وقتی دست کم گرفتن و توهین به شعور مخاطب تا آنجا پیش می‌رود که گویی هرچه مبتذل‌تر و خرفت‌تر و خراب‌تر بسازی، بهتری و بیشتر می‌بری، دیگر چه جای دیالوگ و مفاهمه و نقادی؟حضرات در بساز و بندازی، آن‌قدر هوش و حواس از کف داده‌اند، که انگار جنگ است!فیلمی بدون رعایت ابتدائی‌ترین اصول و استانداردها، بدون زحمت، بدون کاربلدی، بدون تعهد نسبت به چیزی که باید بسازی و چیزی که نام فیلم و سینما را یدک می‌کشد!