مرحوم آیت‌الله حاج‌آقا مرتضی تهرانی از استادان اخلاق شهر تهران و برادر حاج آقا مجتبی تهرانی ماجرای چله ترک گوشت حیوانی توسط مرحوم پدرشان، آیت‌الله میرزا عبدالعلی تهرانی و تاثیر اجرای فرمان مادر در کسب مقامات معنوی را چنین نقل کرد: مرحوم پدرم، به من گفت: من به امامزاده ابوالحسن می‌رفتم و از شب تا به صبح ذکر می‌گفتم و مناجات می‌کردم و‌ گریه می‌کردم. مادرم هم خبر نداشت.  من چهل روز ترک گوشت حیوانی کردم. نان و سیب‌زمینی می‌خوردم. نان و سرکه‌شیره می‌خوردم. نگذاشتم مادرم متوجه شود.  ما در منزل خدمتکاری که به ما کمک کند نداشتیم و من خودم به مادرم خدمت می‌کردم. در آن چهل روز، شب‌ها هم تا به صبح ریاضت و دعا و تضرع و التماس و مناجات داشتم و از خدا فهم می‌خواستم.

روز چهلم و خوردن گوشت

چهل روز من تمام شد. متوجه شدم که رنگ مادرم پریده است. به بازار رفتم و یک مقداری گوشت خریدم. گوشت را شُستم و سیخ کردم و روی زغال، کباب کردم و آن کباب چنجه را جلوی مادرم گذاشتم. به مادر گفتم که من متوجه ضعف شما شدم، این کباب را بخورید تا ضعف شما برطرف شود. مادر نگاه کرد و گفت خودت هم بخور. حالا روز چهلم است و من تا غروب باید صبر کنم تا از ترک حیوانی، با آن همه کارهایی که در طی چهل شب تا صبح کرده‌ام نتیجه بگیرم.

باطنم یک تکانی خورد که خدایا چه کنم؟ تمام زحماتم از بین می‌رود. ابتدا سعی کردم مادر را قانع کنم که من بعداً می‌خورم. پیش خودم گفتم که مثلاً من هم شب کباب درست می‌کنم و برای شام یا افطار می‌خورم. ماه رمضان هم نبود که روزهٔ واجب باشد. مادر قبول نکرد و لقمه‌ای از گوشت برداشت و گفت: تا تو این را نخوری من هم نمی‌خورم. یک لحظه خدا نهیبی به دل من زد که عبدالعلی، تو نورانیت و عبودیت و سعادت را از غیر‌خدا می‌خواهی یا از خدا؟ از اربعینیات می‌خواهی یا از خدای اربعینیات؟ اگر خدا نخواهد، صدتا اربعین هم که بگیری به تو نورانیت نمی‌دهند. اگر از خدا اطاعت کنی، او بدون اربعینیات به تو نورانیت می‌دهد.

شکستن چله و باز شدن چشم دل

ایشان گفت: همین‌که برای اجرای فرمان مادر گوشت را در دهان گذاشتم، چشم دلم باز شد. همه چیز را می‌بینم؛ همه چیز را می‌گویم؛ نه فقط حرف‌های مردم را، بلکه روایات و آیات و فرمایشات معصومین‌(ع) را بیان می‌کنم. این قدرت، نتیجه همان است که خدا با شکستن اربعین و خوردن گوشت در روز آخر به او داده است. چرا؟ چون اطاعت از مادر کرده است: «اَلْجَنَّهُ تَحْتَ اَقْدامِ الْاُمَّهات.» (الفردوس بمأثور الخطاب،‌ أبو شجاع الديلميّ الهمذاني ج2، ص116، ح2611، دار الكتب العلمية‌، بيروت)

* از: کتاب سفر چهارم، اثر آیت‌الله حاج آقا مرتضی تهرانی صص ۱۹۹ تا ۲۰۳ به نقل از سایت عترتنا