قیامت در قرآن کریم با نام‌ها و عنوان‌های مختلف خوانده شده است که هرکدام نشان‌دهنده وضع مخصوص و نظام مخصوص حاکم بر آن است. مثلا از آن جهت که همه اولین و آخرین در یک سطح قرار می‌گیرند و ترتیب زمانی آنها از بین می‌رود «روز حشر» یا «روز جمع» یا «روز تلاقی» خوانده شده است و از آن جهت که باطن‌ها آشکار و حقایق بسته و پیچیده باز می‌شوند «یوم تبلی السرائر» (طارق- 9) یا روز نشور نامیده شده است و از آن جهت که فناناپذیر است و جاوید است، «یوم الخلود» و از آن جهت که انسان‌هایی سخت در حسرت و ندامت فرو می‌روند و احساس غبن می‌کنند که چرا خود را برای چنین مرحله‌ای(در دنیا) آماده نکرده‌اند، «یوم الحسرهًْ» یا «یوم التغابن»... خوانده شده است.(1)
____________
1- رستاخیز، شهید مرتضی مطهری(ره)، بینش مطهر، ج 40، ص 31