روزنامه صهیونیستی «کالکالیست» در گزارشی از تهاجم هفته گذشته این رژیم به ایران، با ذکر ادعاهای ثابت نشده درخصوص خسارات وارده این حمله، این سؤال را مطرح کرد: «پس از حمله هوايی اسرائيل چه چيزی از سيستم دفاع هوائی ایران باقی مانده است؟».

کالکالیست در پاسخ نوشت: «در یک کلمه می‌توان گفت «بسیار زیاد»؛ سیستم دفاع هوايی ایران پنجمین قدرت بزرگ پدافندی در جهان است که از ده‌ها هزار نیرو و ده‌ها سامانه موشکی تشکیل شده است».

در این گزارش آمده است: «نیروی دفاع هوائی ایران دارای تنوع و قدرت زیادی است. این نیرو تجهیزات متنوعی را در اختیار دارد که در مناطق مختلف استقرار  دارد؛ با این سامانه‌ها نیروی هوائی مهاجم برای حمله به ایران با چالش‌های بسیار زیادی رو‌به‌رو خواهد شد».

کالکالیست افزود: «نیروی پدافندی ایران در دهه 1950 با استفاده از توپ‌های ضد هوائی آمریکایی و انگلیسی ایجاد شد؛ در آن زمان ایران به‌عنوان یک هم‌پیمان مطرح بود و به دلیل نزدیکی به اتحاد جماهير شوروی و ثروت نفتی اهمیت  داشت. ایران نیز به دنبال یک همکاری با آمریکا برای حفاظت از قدرت خود در  برابر نفوذ شوروی بود».

به نوشته این روزنامه، ارتش ایران در زمینه دفاع هوائی آموزش‌های پیشرفته را دریافت کرد زیرا این نگرانی وجود داشت که ایران به عنوان سرپل برای ورود شوروی به خاورميانه استفاده شود و همراه با این دانش، رادارهای جدید، موشک‌های ‌هاوک و نیروهای آموزشی همراه با آمریکایی‌ها برای ده‌ها سال به فعالیت خود در ایران ادامه دادند.

این روزنامه اسرائیلی در بخش دیگری از مقاله خود نوشت: «پس از انقلاب اسلامی و شروع جنگ ایران و عراق، نیروی دفاع هوائی اهميت ويژه‌ای پيدا کرد. عراق نیروی هوائی مهاجم و بسیار قدرتمند و ماهری داشت و ایران نیز دارای جغرافیای بسيار وسیع و اماكن حساس بود. به راحتی نمی‌توان فراموش کرد که ایران بسیار بزرگ و مساحت آن 74 برابر مساحت اسرائيل [فلسطین اشغالی] است».

کالکالیست همچنین نوشت که ایران در سال‌های جنگ با عراق توانست تجربه‌های زیادی را کسب کند و پیشرفت‌های قابل توجهی در حوزه ترکیب سامانه‌های متعدد موشکی و عملیاتی کردن آن‌ها به دست آورد.

این روزنامه همچنین به طور مفصل درباره سامانه‌های موشکی پدافندی جمهوری اسلامی ایران از جمله باور 273 و موشک‌های صیاد، اس‌300، اس200، سوم خرداد و انواع سامانه‌های راداری توضیح داد.

کالکالیست در‌باره سامانه سوم خرداد نوشت: سیستم سوم خرداد با استفاده از سنسورهای نوری و حساس به حرارت قادر است هواپیماهای رادارگریز و پهپاد را از فاصله نامعلومی تشخیص دهد. این سیستم به طور مبتکرانه از دوربین برای تشخیص هدف استفاده می‌کند و نیازی به فعال کردن رادار نیست. این موضوع سوم خرداد را به تهدیدی خطرناک برای هواپیماهای اسرائیلی تبدیل کرده است.

این روزنامه اسرائیلی درباره موشک‌های «صیاد» نیز نوشت: یکی از خطرناک‌ترین موشک‌های دفاع هوائی در اختیار ایران، موشک صیاد است. این موشک که نسخه ارتقا یافته موشک آمریکایی RIM66 است، از سال 1969 در حال توسعه و بهره‌برداری است و از لحاظ عملکرد موشک‌های جدیدتر را به چالش می‌کشد. نسخه‌ای صیاد 3 و صیاد 4 

از رادار و سیستم کنترل رادیویی زمینی برای هدایت استفاده می‌کنند و از فاصله 300 کیلومتری قادر به انجام عملیات هستند. سرعت حداکثر این موشک‌ها نیز بیش از 5 ماخ است».