کلمه نحس و یوم نحس را در دو جای قرآن داریم، خیلی جالب است، هر دو جا هم درباره قوم عاد است پس از نزول عذاب بر آنها: «فی یوم نحس» (قمر- 19)، «فی ایام نحسات»(وصلت- 16)... مقصود این است که در یک روز شومی

(چنین کردیم) خود قرآن در کمال صراحت اعلام می‌کند این مردم معذب شدند، چرا معذب شدند؟ به خاطر اعمال و افکارشان، به خاطر طغیان‌هایشان در مقابل امر الهی. آن روزی که مردم آن سرنوشت محتوم را از عمل خودشان پیدا می‌کنند و دچار نکبت و بدبختی می‌شوند، قرآن آن روز را روز نحس می‌داند... هر روزی که مردمی به کیفر اعمال خودشان گرفتار شدند و در عقوبت اعمال خودشان دست و پا زدند، بدانند در روز نحس گرفتارند.(1)

____________

1- مجموعه آثار شهید مرتضی مطهری(ره)، (دفاع از 13: پانزده گفتار)، ج 25، ص 405