آرزویم شده که بیایی...
مریم عرفانیان
منتظرم که بیایی
منتظرم، در پسِ‌گریه‌هایِ دور
در پسِ دلشکستگی و غربتِ لاله‌ها
در پسِ واژه‌هایِ تفدیده
در پسِ واویلا گفتن‌ها، اشک‌ها، ماتم‌ها...
امان از لای‌لایِ جگرِ سوزِ رباب
امان از رنگِ پریدة سکینه
امان از
بابا گفتن‌هایِ رقیه
امان از کربلا که شد قتلگاهِ اصغر
و عباس و حر
امان از غزه، لبنان و...
امان از ضجة افلاکیان
از
داغِ حسین
«إنَّ لِقَتلِ الحُسینِ حَرَارَهً فِی قُلوبِ المؤمِنینَ لَاتَبرُدُ أبَداً»
امان از خونی که
جای اشک از چشمانِ تو جاری‌ست...
آرزویم...
آرزویم شده که بیایی...
«یا حجه بن‌الحسن، عجل علی ظهورک»