فرانسیس استونر ساندرس

ترجمه حسین باکند

آفی افسر حرفه‌ای سرویس خارجی بود، او به هر حال چهره شومی به شمار می‌رفت. ظاهری زشت داشت و همجنسگرا بود و با تعرض، مردان را در جلسات کارکنان آزار می‌داد. 

او یک‌بار به خاطر پرسه زدن در توالت عمومی در پارک لافایِت دستگیر شد، اتفاقی که باعث شد در سیا اسم رمز «دِیرنشین» را به او بدهند. نامی که برای مسخره و هجو او انتخاب شده بود. 

آفی بعد از جنگ به دلیل استفاده از کیف‌های دیپلماتیک برای انتقال غیرقانونی ارز، از سرویس خارجه اخراج شد (همچنین الماس و یاقوت خرید و فروش می‌کرد و یک بار هم محموله‌ای از 300 خرچنگ لابستر فنلاندی را معامله کرد). 

اما او دوستان قدرتمندی داشت. چیپ بولن و جرج کنان او را از ایام [کار در] سفارت مسکو می‌شناختند و این بولن بود که ویزنر را متقاعد کرد که او را به خدمت بگیرد. 

در زمانی که برای دفتر هماهنگی سیاست‌ها کار می‌کرد، به آفی گفته شد تو آخرین مردی هستی که برگه کاغذ را قبل از رسیدن به دست ویزنر می‌بینی و آخرین مردی که 2 میلیون دلار را قبل از ناپدید شدن مشاهده 

می‌کند.

آفی و ویزنر اکنون طرحی را برای پاسخ حساب شده به کنفرانس پاریس آغاز کرده بودند. کنفرانسی که وزارت خارجه با اندوه درباره آن گفته بود: «[این کنفرانس] افراد بی‌گناه را متقاعد خواهد کرد که از خط کرملین پیروی کنند» و به این «جنبش ساختگی صلح» تن دهند. 

ویزنر به اَوِرِل هریمن از افراد اداره تعاون اقتصادی (مدیران طرح مارشال)، تلگراف زد و خواستار 5میلیون فرانک (حدود 16 هزار دلار) برای تغذیه مالی مراسمی که حکم بدل فن را داشت، گردید. 

هریمن بزرگ‌ترین حامی پروپاگاندا و جنگ روانی بود. او در بین ماندارین (چینی زبان) ‌های سیاسی آمریکا یکی از اولین افرادی بود که فهمید روسیه علیه غرب اعلان جنگ ایدئولوژیکی کرده و به روش‌های مقابله با «سوءاستفاده‌هایی که از ناحیه مسکو صورت می‌گرفت» می‌اندیشید. 

هریمن به خاطر فراهم آوردن بودجه طرح مارشال که ویزنر از آن به عنوان «زیر لفظی1» یاد می‌کرد، از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجید. این بودجه، موجبات عملیات‌ مخفی را فرآهم می‌کرد.

از طریق ایروینگ براون، دفتر هماهنگی سیاست‌ها با دیوید روسِت، که یک سوسیالیست فرانسوی و نویسنده چندین کتاب در مورد اردوگاه‌های کار اجباری (روزهای مرگ ما و جهان اردوگاه‌های کار اجباری) بود و نیز با متحدانش در روزنامه چپ مستقل فرانک تیرور تماس برقرار می‌کرد. 

روسِت موافقت کرد به روزنامه فرانک تیرور اجازه دهد به عنوان حامی روز مقاومت، که سیا الهام‌بخش آن بود، معرفی شود. 

ایلیا اِهرنبرگ و الکساندر فادیِف به همراه پل روبسون،‌هاوارد فاست، هیولِت جانسون، فردیک ژولیوت کوری، کمیسر انرژی اتمی فرانسه، نویسنده دانمارکی به نام مارتین ارندرسِن نِکسو و پیترو نِنی که یک سوسیالیست ایتالیایی به شمار می‌رفت، همگی کسانی بودند که از طرف شوروی در کنفرانس-که از آغاز تا پایان آن کار کمینفرم بود- شرکت می‌کردند. چارلی چاپلین (فیلمساز و بازیگر معروف) پیام حمایتی فرستاد.

کشیش ارتدوکس روسی کنفرانس را به فال نیک گرفت و پل روبسن آهنگ «رودخانه اُل مَن» را خواند. پیکاسو از فاخته معروف خود پرده برداشت. فاخته‌ای که برای دهه‌های پیش رو به نماد بلند جنبش «صلح» کمونیست تبدیل شد. 

یکی از سازمان‌دهندگان کنفرانس، شاعر و کمونیست سرسخت، لوئیس آراگون بود. او هنگام وارسی پوشه‌ای از کار اخیر در استودیو پیکاسو، با سنگ نگاره یک کبوتر مواجه شده بود. 

پر‌های کبوتر مانند پاتابه‌ای سفید، پنچه‌هایش را پوشانده بود. آراگون او را شبیه همان فاخته معروف یافت و با اجازه پیکاسو این فاخته تبدیل به پرنده معروف صلح شد. به زودی کاریکاتور آن، طرح کبوتری که به سمت تعالی و پیشرفت می‌رفت، توسط جنبش صلح و آزادی کشیده شد. این جنبش از طرف سیا تغذیه و حمایت می‌شد. 

این طرح توسط سازمان‌های دولت آمریکا بازتولید و در قالب بروشور و آگهی‌های تبلیغاتی و پوستر در سراسر جهان توزیع گردید.

پانوشت‌:

1- Candy آب نبات. ما در این کتاب این واژه را به معنای زیر لفظی ترجمه کردیم.